U prish dynjaja!

>> Friday, September 26, 2008


Kur bënim llafe nëpër oda,
Miqësia na shkonte mirë.
Kur bënim bashkë punën në fushë,
Edhe darka hahej më mirë.
Edhe toka ne na donte,
Edhe malet na përmendnin.
Nga ne ara seç gjëmonte,
Për ne kalliri shumë gufonte.
Punën bashkë kur e bënim tok,
Fjalën s’na prishte as pushkë, as top!
Në çdo kohë e në çdo vend,
Kemi qenë për t’u përmend.
Por kur gratë na u kollitën,
Burrat e odave u pulitën.
E futën kokën si miu n’birë.
“Eja e laji enët”, po e thirr.
Punon burrë ziu mustaqet nà,
Jo punë t’burrave po t’grave ma,
Fshi sahanët e mos bëj naze...
Nuk ka mysafir e llafe të mira,
Vetëm të gruas, as familja!
Punën ta bësh fikall i vetëm,
Se gruaja s’t’i do ortakët.
As drekë, as darkë s’po hahet me të,
Sepse më askush s’po na do.
Rri i mbyllur si i egër,
E askush s’ta mban fjalën.
Gjeneratat mbuluan gjeneratat,
Athua mos jemi të pafat?
Po s’fitove në muaj 18 000 dinar,
Beqari mbetet pa nuse,
E qentë hallin s’ia hanë.

Hevzi ZEQIRI

0 Komentet:

Post a Comment

Video rasti:

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP