Bie në natë

>> Wednesday, January 13, 2010

Saimir Lleshi

Sa herë bie në natë
Ti befas vjen e mi ndez lumenjtë e dashurisë
Qëndron e heshtur
Në monologun tënd historik
Unë të flas
E dehen kur të shoh sytë poetik
Kur lundron qetë
Në dallgët e trazuara të shpirtit tim
Koha vdes!
Ti mbetesh aty si orë pa numra
Mi rigjeneron kujtimet
Mi freskon ndjesitë
E atëherë ndjej sekretin tënd
që duket se jeton në amshim
Nuk e di a je drita që më përpëlit në atë errësirë?!
A je koha që më mbush zbrazëtinë në shpirt?
.................
Bie në natë!
Të pushtuar kam botën time të fantazisë
Dremit në atë liqen të pa shpresë
që mbushet nga lumenjtë e gjoksit tim
Ç’stacion të solli?
Apo unë mora trenin e marrëzisë?!
E nisëm atë udhëtim heronjsh
E ku bitisëm tashmë s’dua ta di!
Ti vjen aq lehtë
Siç rrezet hëna lëshon mbi çati
Me gaz më mbush me gaz në atë muzikë të amshuar
Nuk ndihem vetëm kur të mendoj ty
Je pulsi i damarëve
Je ajri i bekuar
Mbase e gjithë kjo është mirësi
që në skuta jete, Zoti na e pat rezervuar
Kur të të mendoj të mbushem me gëzim
E kur të më mungosh ta di se ç’është vuajtja
Vrapoj nëpër kohë gjithmonë me ty
Mbase në ato trotuare e vetme je duke shkuar
Ti s’mundesh ta thuash
Unë s’mundem ta them
Sa herë zgjohem e bie në natë je mendimi për mua

0 Komentet:

Post a Comment

Video rasti:

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP