Me harkun e vetullave

>> Thursday, February 11, 2010

 Neki musliu

Me sytë e mprehtë më vështrove
E kujtoi at ditë, jo nga mendja se ndajë
Me harkun e vetullave shigjetat lëshove
Dhe godite këtë shpirt të shkret, e pa faj

Parzmoret që pata, mi bëre pluhur,thërmi
Me dy sytë e zjartë rrufe, tek më qëllove
Po ç’pe në mua sikur të kem ta di
Me dashurin që çfaqe helmin, tek më sjolle

Palose lulishte mbi jorganin tim
Dhe aromë më sjolle, aq shumë sa s’di
Po ç’më le ty mua vërtet trashëgim
Zafranin e heshtur, dhe helmin në gji

Rëmbeve këtë zemër,moj lule shtrydhe
Dhe ike, me syt e tu, më s’më vështrove
Ç’hek unë tani,me këtë zemër që shtrydhe
Ty s'pyete, dhe as pak s'u trazove

Tani mbi mua, në dhomën me plot erë
Puhija vajton, ka rënë në rrënkim
Si vete lumturia, thot kjo erë e mjerë
Nën bëma jete që s’kanë dot mbarim

Po ik tutje moj erë thash, lëre hallin tim
A s’lyp jeta vaje, djegje dhe mundim
Meken lulet shtrydhen nën droje, përkushtim
Flak tutje qortimet, se jeta do durim

Kuj t’ia qajë un hallin,dhe për ç’të rrënkoj
Në u paça tretur si qiriri, do të thot mbarova
Por armiq unë s’pata, në trup kush s’më qëlloj
Nga dy shigjeta syshë unë u qëllova!

0 Komentet:

Post a Comment

Video rasti:

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP