Ajo natë e dhembshur

>> Wednesday, September 15, 2010

Hevzi ZEQIRI

Një natë të freskët vere
Duke shkuar në shtëpi
Udhës së njejtë si çdo herë
Që shumë çka i kalon përmbi


Duer andej e dyer këndej
Rreze hëne si rrallë herë
Lumturi e dashur shumë
Në këtë rrugë po bën lumë

Nga dera e një shpie bujare
Doli një fëmijë si me vrap
Në një gurë lëshoi sytë
Dhe u ul vajza e vogël duke qarë

Iu afrova me butësi
Që t’i flisja si njeri
T’i përgëdhel faqet e saja
E ta lus që të mos qaj

Ti them fjalë nga mesi i zemrës
Në mënyrë që ta qetësoj
Pa e frikësuar t’i afrohem
Çka i ka ndodhur ta mësoj.

Dal nga dal duke iu afruar
Duke dashur që të më kuptojë
Më shikoi me ata sy të bukur
Dhe vazhdoi duke qarë:

“Xhaxhi xhaxhi ku po shkon?
Babi në shtëpi nuk vjen dot.
Ai ka shkuar qysh moti
Se kam parë shumë gjatë kohë!

Rrëqethu lëkurë rrëqethu
Rri brenda lëkurës o njeri
Rri aty ku je dhe me butësi pyet:
“Vajzë e bukur, ku është babai yt?”

Më shikoi edhe një herë me sytë e saj
Hëna rrezoi mbi faqet si mollë.
Më tha: “Falëndero o xhaxha që vet nuk je,
Ka shumë kohë që jam jetime”.

Ia përkëdhela faqet e bukura
Lotët menjëherë mu rrokullisën
Dhe në vetë pyeta:
“A lejon njeriu që jetimi të ketë vështirësi?”

0 Komentet:

Post a Comment

Video rasti:

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP