E DASHURA NËNË

Jam larg i vetem ,

Ketu ku fryma ledhaton erresiren,

E ndjenjat stimulojne deshire...

Mos me Harro te Lutem,

Ne duat e tua te embela,

Qe per cdo ditë ne iterenar,

Frymen ma Gjallerojne...

Ti me je si hyri ,

Me e vlere se gjithecka ne bote,

Enderroj qe ne agun e mengjesit,

Te te zgjoj per ne namaz...

Ne vendin e Bukur te Medines ,

Soditem si i Vetem e si nje sufi ,

Joshem ne shadervan,

Nga dielli i nxehte zemra me pervelon...

E dashura nene jam une vogelushi yt,

Ai qe ne preherin tend ndjeja ledhatine,

U rrita me qumsht shqiptari,

E Ne Sahara kerkoj dituri ...

Me trego per Shtepinë ,

Po Rina a eshte rritur,

E inshallah e presim Pavarsine...

Hamdi Nuhiju , Kumanovë

.....kjo poezi i kushtohet gjithe studentave qe jane jashtë atdheut te tyre, All-llahu ua largoft merzitë dhe ua shtoft imanin dhe diturine ......

E DASHURA NËNË

Lexoje te plote...

VATANI NE RREZIK !!

O vend i pafat - skenë dhune e luftrash,
Skllav i hidhërimit jam unë sot!
Pas hidhërimit i lidhur në gjuhën time;
Një pamje qgë rënkon - kjo botë!

Një vatër e mrekullueshme qe, si u bëre;
Sa keq që sot si një gërmadhë je!
Edhe e ardhmja - një faqe e zymtë,
Çdo pamje varrezës i përngjet!

Në qiell dhe një yll shprese më nuk ka!
A mos çdo pamje në gjak është lyer?
Thirrjet që nga horizonti ngritur,
Gjer te qiejt e zgjedhur lartësuar!

Në shpirt vetëm shqetësimi yt më mbeti;
Për mua, në çdo skaj tani i përgjakur ti;
Pasi i huaji nderin ta shkeli,
Kujtimi yt për mua mbeti në zi!
Nëntor1936

Kemal Aruci

burimi:www.zeriislam.com

VATANI NE RREZIK !!

Lexoje te plote...

Hej Ju Vllazen Musliman

Ka kohe qe hjek murlani,

Nga fantazma e veshtire,

Jehoj ne Gjithesi,

Ne eter porsi sarkazmë.

Hej Ju Vllazen Musliman,

Te luftojme idhujtarinë,

E kjo tokë injorancë s`pranon,

Me dituri ne Perjetesi...

Ejani trima guximtar,

T`i themi beses t`i je ndjenje,

Veten me iman ta ndertojme,

E ne sexhde kenaqesine ta ndjejme...

Te mos flasim per saharanë,

E oazën e kemi ne shtëpi,

Deve jemi e deve nuk bëhemi,

Se nga uji rrjedhë mirësi...

Hamdi Nuhiju , Kumanove

Hej Ju Vllazen Musliman

Lexoje te plote...

PERTEJ DASHURISE

Pertej dashurise

Ne qofte se nuk di te duash,

Meso te duash,

Patjeter perpiqu te duash

Cdo gje qe te sheh syri,

Cdo gje qe percepton,

Cdo gje qe mund te imagjinosh

Duaje, duaje,

Te duash meso

Edhe cdo gje qe degjon,

Cdo gje qe ndodhet ne kete univers...

Asgje te shemtuar s'ka ne kete bote,

Asnje, pale sa e rendomte te te duket,

Nje insekt sa i vogel po as ai

I shemtuar nuk eshte,

Nje fije bar merre ne dore

Sa e brishte a nuk e sheh?

Duaj lulet, guret, rete,

Cdo gje me formen, ngjyren, kuptimin e saj,

Duaje, duaje,Meso te duash,

Perpiqu te duash,

Bota per dashurine tende eshte krijuar,

Me pare meso dashurine,

Shiko nje vogelush,

Sa i mrekullueshem,

Mendo dhe ata qe e sollen ate ne jete,

Sepse kjo bote eshte krijuar

Per dashuri,

Duaji njerezit

Ata per te mos qene vetem

Prane teje te jene

Per kete, vertet per kete,

Jane krijuar,

I gjithe universi

Me zinxhire te dashurise eshte lidhur,

Prandaj edhe ti,

Te japesh dashuri meso!

Sepse dije,Ne shpirtin tend,

Per te gjitha keto paska vend,

Mos harro,

Bota vete trembet nga njerezit

Pa dashuri,Dhe nga frika,

Prej tyre largohet,

Apo me e keqja ju behet armike,

Prej vetes i largon,

Duaje edhe vdekjen,

Meso ta duash Qe te dish se ka nje Perjetesi...

Dhe nese te duash mesove,

Edhe te tjereve duhet t'ua mesosh,

Qe me sekretin e mrekullueshem te kesaj bote,

Njerezimit t'i sherbesh...

Xhelaledin Rumi-Mevlana ( -1273)

burimi:shoqata vizioni-m , tetovë

PERTEJ DASHURISE

Lexoje te plote...

OJ KOSOVË

Oj Kosovë që qanë gjak,
Si me të ndimuar ty,
Unë prej teje shumë lark.
Me ty janë lutjet e mija
Gjakin tandë kan për memarën fëmija.

Oj Kosovë
Dhe ti keje drejt me qeshur,
Keje drejt me jetue.
Vallahi meriton me u mbytën,
Ai që don ty me të pushkatue.

Oj Kosovë
Pash një fëmin tënd
Ishte plague
Syt hala qel
Kishte shtrue doren me u shputue.
Një sërp e vrau atë, u gzue,
Toka uli koken u trupnue.
Floket e verdha si florini,
U bërën të kuqe
Me gjak trimi...
U zhdukt ky qyteterim, ky civilizm,
Që ruen qenin në shtëpi
Përme tregue njerzi.
Në anën tjetër
Reh shuplak, për ata
Që fëmive ju bëjn dunjan ere e zi...

Dh. VARDAR

burimi:http://www.hafizonline.com/siirlerimalb/o_j___k_o_s_o_v_e.htm

OJ KOSOVË

Lexoje te plote...

Miqtë e Ibrahimit a.s. nuk digjen në zjarr

“O zjarr bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin”.
Kur’ani


Zullumqari Nemrud një ëndërr të keqe kish’ parë
se një dritë e fortë kish shuar diell dhe hënë
nga froni i tij që rrinte po rrëzohej me rrëmbim
ëndrra i dha frikë e tmerr dhe udhë duhet dhënë.

Vrik e vrik në pallatin e tij thirri shumë mendarë
se ç‘kader na ishte shkruar për sovranin zemërthatë
kur do të sosë sundimin tirani mendjemadh
dhe lirshëm të ecin lumenjtë Tigër dhe Eufrat.

Mendarët ëndrrës do t’i kenë rënë në udhë
Nemrudit zemërzi kështu do t’i kenë thënë
Një fe e re do të shkëlqejë në këtë tokë
dhe një njeri me nam do të rrëzojë fronin tënd.

Me një llahtari në fytyrë shpejt dha një ferman
të vriten të gjithë djemtë që lindin në këtë mot
të mos i tundej froni që e kish vënë nën këmbë
humbi veten dhe me një çmenduri tha: Edhe unë jam zot.

Dhe lindën shumë çuna po lindi edhe i miri Ibrahim
Perëndia me mëshirë të Vet do ta mbulojë këtë fëmijë
do të shpallë fenë e drejtë dhe besën në NJË ZOT
po do t’i dalë shumë punë madje edhe me babain e tij.

Në Kur’an Perëndia foli për këtë pejgamber
“Ne i dhamë herët Ibrahimit pjekurinë”
të besojë Zotin që është një pa të meta
të mos ndjekë fenë e të parëve – rrenën e tradhëtinë.

Dhe po rritej ky djalë me shpirt besimdrejti
dhe në errësirën e natës një yll e pa’
mos ky do të jetë zoti që unë i zë besë
Hazreti Ibrahimi me gojën plot tha.
Kështu bëri edhe kur e pau Hënën në natën me terr
po edhe Diellin që rrezet i lëshoi kudo
s’i dua ata që humbin gjatë natës dhe ditës
dhe bëri dua: o Zot mua drejt më udhëzo!

Dhe më në fund me shpirt të kënaqur me besim, tha
Zoti im është Allahu dhe s‘ka një të metë
Ai krijoi qiejt, tokën dhe çdo send të gjallë
dhe kurrë s’do t’i bëj shok Zotit të Vërtetë.

Këto fjalë ia tha edhe babait të vet idhujtar
O im at, me shejtanin ti këpute atë miqësi
se mua Allahu më ka dhënë një dije të paparë
që s’e kanë të tjerët, e s’të është dhënë as ty.

Azeri nuk tundej fare në besimin e të parëve
mbi djalin shpërtmirë me tërbim u përplas’
largohu prej meje dhe shko kah të sheh syri
thellë po të betohem me gurë do të të vras.

Idhujt që i bënte babai mendjekrisur
Hazreti Ibrahimin e kishin mërzitur shumë
do t’i copëtoj që të gjithë bëri një besë të fortë
s’ka të mira nga ata, e as s’ka zullum.

Me një satër të mrehtë i bëri copë-copë
dhe atij më të madhit satrën ia vuri në sup
u stepën idhujtarët kur e panë këtë vaki
e ka bërë Ibrahimi të gjithë thanë troç e trup.

Shumë u zemëruan të mjerët për zotrat e tyre
do ta ndëshkojmë keq i thanë Nemrudit zuzar
atë që këta idhuj i bëri në këtë hall
Këmbë e krye lidhur do ta hudhim në zjarr.

Dhe në atë zjarr hodhen një bjeshkë me drurë
Ibrahim Halilullahin e hodhën pa mëshirë
flakë e këtij zjarri po shkonte drejt qiellit
po kurrë s’do të digjet nuri i Profetit të mirë.

Meleqtë në qiell dhe në tokë po bënin dua
ta shpëtojë Allahu mikun e Vet më të mirë
po fjalët që po i thonte Ibrahimi janë të mëdha
HASBIJALL-LLAHU VE NI’MEL-VEKIL

Hiq s’po i trembej zjarrit Hazreti Ibrahimi
që moti veç me Një Zot pat’ lidhur miqësi
“O zjarr, bëhu i ftohtë dhe shpëtim për Ibrahimin” tha Zoti
Zjarri nuk e dogji e kjo ishte mrekulli.

Dhe të gjithë zjarret kudo në këtë tokë
në atë ditë të tmerrit bënin veç të ftohtë
pat’ thënë kështu ‘alimi imam Bejdaviu
këto janë muxhize të të Vetmit Zot.

Pejgamberi Ibrahim idhujtarëve ju tha shkurt
ju e latë Allahun dhe u lidhët me këtë jetë
por do ta pësoni keq dhe jeni të mjerë
dhe do të digjeni gjithnjë në zjarr të vërtetë.

Po sprovohej Hazreti Ibrahimi me brengë e farmak
dhe shumë e kish’ rënduar mosha e pleqërisë
të përkundë një djep me një djalë të mirë
dhe kjo është myzhdeja veç e Perëndisë.

Haxheren me Ismailin në gji e çoi në Mekë
ua bëri një vend dhe ju tha: rrini nën këtë pemë
begati e Allahut përshkoi luginën e bekuar
dhe shpërtheu furishëm kroi Zem-zem.

O Zot! tha Hazreti Ibrahimi dhe la nënën me djalë
“Një pjesë të familjes sime e lashë në këtë luginë
të të bëjnë shyqyr veç Ty dhe të falin namaz
jepju rrizk të mirë, se këtu nuk ka bimë.

Në përkdheljen e nënës djali po rritej si pëllumbi
dhe një ëndërr Hazreti Ibrahimi e pa’
Ismailin që e kishte lule shpirti dhe dritë syri
Duhet bërë kurban veç për të Madhin Allah.

“O im bir, pashë në ëndërr sikur të thera ty”
po ti çfarë thua? si t’bëjmë për këtë punë,
baba! foli Ismaili bën siç je urdhëruar ti
dhashtë Zoti do t’jam i durueshëm edhe unë.

Dhe shejtani i nemur tash mori udhën e vet
djali yt oj Haxhere do të theret për kurban
babai po të shpie për të vënë thikën i tha Ismailit
ik o i mallkuar! babë, nënë e bir kështu i thanë.

Babë e bir morën udhë dhe po ecnin bashkë
kurban do ta bëjë djalin në vendin e shenjtë në Arefat
ca fjalë të Ismailit do ta lëndojnë shpirtin e plakut
kam disa porosi tha Ismaili, më dëgjo o im at.

M’i lidh duar e këmbë të mos përplasem keq
mblidh fundin e rrobës të mos e bëj me gjak
mprehje thikën mirë e të më godasësh shpejt
dhe dhimbjet e vdekjes të mos i ndjej aspak.

Hazreti Ibrahimin në shpirt e prekën këto fjalë
duke përjetuar dhimbje Allahut po i bënte dua
O Zot! më jep sabër dhe më mëshiro mua
se tani jam plakur, kështu miku i Zotit tha.

E shtriu djalin në tokë, urdhërin duhet çuar në vend
dhe vuri thikën e mprehtë mbi qafën e të birit Ismail
Allahu ekber! Allahu ekber! një zë me tekbir
nga xhenneti solli një dash meleku Xhibril.

Që të dy urdhërin e Zotit me përkushtime bënë
për këtë ndodhi foli Perëndia në Kur’an
“O Ibrahim! ti e zbatove ëndrrën që ke parë
dhe kjo me të vërtetë qe një sprovë e rëndë.

Pas ndodhisë së kurbanit babë e bir u kthyen në shtëpi
në përqafim të nënës Haxhere u hodh djali si kurrë me parë
fjalë lavdërimi për Allahun thonte Hazreti Ibrahimi
me selam i përshëndeti dhe iu kthye të mirës Sarë.

Vitet ecnin rrugës së vet po edhe sprovat për këtë profet
mësyu Mekën dhe shkoi ta shohë djalin që moti s’e kish parë
kam një urdhër nga Zoti im që të ndërtojmë një SHTËPI
dhe u kapën ngryk me përmallim babë e djalë.

Pejgamberi Ibrahim bashkë me Ismailin nisën punën
dhe po lartësonin themelet e shtëpisë duke bërë dua
Zoti ynë bëje kabul këtë prej nesh, Ti dëgjon e di
të dyve na bënë besimtarë dhe ço pejgamberë ndër ta.

Dhe punë e nisur veç për hir të Zotit mori të mbarën
muret e Qabesë së Shenjtë po ngriteshin në lartësi
në të ka shenja të dukshme, është Mekami Ibrahim
dhe ky është babai i profetëve që erdhën pas tij.

Shenjtëri e Qabesë nuk do të zbehet ndër mote
do të shkohet në Mekë në dimër dhe në verën e nxehtë
për këtë bëri emër Allahu kur krijkoi tokë e qiell
kështu tha Hazreti Muhamed Mustafaja me gojë të vet.


MIQTË E IBRAHIM HALILULLAHUT KURRË S’DO TË DIGJEN NË ZJARR
DHE ZJARRI NUK DJEG SHPIRTIN QË NË AREFAT BËN DUA
DO TË GJËMOJË AREFATI NGA ZËRAT E HAXHINJVE
LEBBEJKE ALL-LLAHUMME LEBBEJKE – VETËM FALJE KA PËR TA.

Miqtë e Ibrahimit a.s. nuk digjen në zjarr

Lexoje te plote...

Frymëzim i Hënës së Re

Një frymëzim më pushtoi nga thellësia e shpirtit, më dha freski
Më përshkoi fuqishëm si një ndodhi shumë e rrallë
Brengat e jetës do të sosin dhe s’do të më trazojnë kurrë
Dhe Nur i Allahut do të kaplojë mbi çdo gjë të gjallë.

E pashë Hënën e Re më të ndritshme si asnjëherë më parë
Në shkretëtirën e Arabisë dritë e saj më fuqishëm u pa
Po ripërtrihen shpresat e jetës me shpejtësi të një rrufeje
Dy miq të një Zoti u bënë bashkë në Shpellën Hira.

Hazreti Xhibrili do të çojë në vend fjalën e Krijuesit
E shtrëngoi me forcën e melekut dhe i tha: “Lexo, Lexo…’
Jo veç në shpirtin e frikësuar të Muhammed Mustafasë
Margaritarë të bardhë të fjalës së Zotit do të bëjnë dritë kudo.

Ikën në pakthim netët e frikshme dhe u fundosën në Detin e Vdekur
Mbi to shkëlqeu një Natë e bekuar që s’ka në të më errësirë
Në zemrat e mushrikëve fytyrënxirë nisi sëmundja e pashëruar
Dhe janë veç fjalët e Zotit, që mbi ata po qëllonin pa mëshirë.

Një frikë e pllakosi qetësisht dhe pa lëndim shpirtin e Resulullahit
Në këtë Natë dhe mu në këtë muaj që mbi të tjerë vuri pushtet
Tash një mall edhe më i zjarrtë po e digjte hazreti Muhamedin
Kur do ta shohë edhe njëherë sa më parë atë Mikun e Vet.

Toka e Bedrit hapi damarët e saj për gjak shehidësh
Në të përjetësisht do të jenë zotërinjtë e shpatave që villnin zjarr
Në të do të zbresë një ushtri e meleqëve të Zotit
Dhe mbi mushrikët do të sulet si një mortajë e rrallë.

Idhujt në Meke po lëshonin zërin e një çmendurie të paparë
Në këtë Shtëpi do të madhërohet veç i Vetmi Allah
Jo jetës me dëfrime i thanë dhe zgjodhën vdekjen e pavdekshme
Kështu bënë veç shehidët dhe me kënaqësi thanë: ‘Bismil-lah’.

Me këto ndodhira famëmëdha nisi të shkruhet histori e re
Këtu islami nisi të lëshojë shtat mbi idhujtarinë
Shumë mallkime lëshonin shpirtrat e mashtruar nga idhujt
Tash e tutje do të luten veç për Zotin që sundon gjithësinë.
,

Është veç një mëshirë e Hënës së Re që mbuloi këtë gjithësi
Për të parën herë nisi jetën në Natën e Kadrit në Ramazan
Të poshtëruar do të jenë veç ata të pabindurit në këtë fe
Dhe të vërtetën në jetën e tyre edhe sot kurrë s’e panë.

Bënie jetën më të gëzuar, një zë shprese thirrë pa u ndalë
Është veç një Zot që para Tij do të dalim me përgjegjësi
Kurrëkush nuk do të kursehet nga ajo që i është shkruar në dynja
Dhe nuk do t’i bëhet asnjë e padrejtë kur të thirret për llogari.

Ali Vezaj

burimi:www.zeriislam.com

Frymëzim i Hënës së Re

Lexoje te plote...

Tre vëllezërit e mirë

Mu në mes të qiellit bënte dritë Hëna
Fliste me planete dhe kish’ bërë një kuvend
Tre vëllezër të mirë i afroheshin ngadalë
Në këtë gosti të madhe të zënë nga një vend.

Dy nga vëllezërit edhe më herët Hënën e kishin parë
Po tash do ta çojnë aty edhe vëllain e tretë
U nisën drejt qiellit me një gëzim të madh
Atje ku s’rrijnë mjegullat dhe ku pushojnë retë.

Një yll ndërroi vendin nga Lindja në Perëndim
Dhe një tjetër më pas nga Jugu iku në Veri
S’ka zhurmë si gjithmonë në qiellin e hapur
Gjithkund bënë dritë një nur dhe është qetësi.

Nga një bjeshkë e madhe befas u pa një dritë
Ecte shumë shpejt drejt qiellit në thellësi.
Do të mbulojë terrin si asnjëherë
Do të shkëlqejë mbi çdo gjë atje në gjithësi.

Tash erdhën shpejt edhe tre vëllezërit e mirë
Më afër po i rrinin Hënës së Re
Unë jam Rexhepi, dhe ky është Shabani
Sot edhe Ramazani është bashkë me ne.

I pari nisi të flasë Rexhepi, më i vogli vëlla
Ndër të dy vëllezërit rrezonte si diell
Sa më dha nder tha mua, i madhi Allah
Bashkë me Pejgamberin u ngjita lart në qiell.

Më pas e mori fjalën edhe vëllai i dytë
Në fytyrë kish nur dhe dukej më shtatgjatë
Me vete kam marrë një det më të mira
Unë s’bej gjumë, as atëherë kur bënë natë.

Ne s’jemi si vëllezërit e pejgamberit Jusuf
Që me xhelozi dhe smirë zemrën e kishin mbështjellë
Nuk e lanë të sosë ëndrrën që kish parë
E hudhën të gjallë në një pus të thellë.

Dhe pas nje qwetësie foli edhe vëllai I tretë
Unë jam më I madhi vëlla dhe më quajnë Ramazan
Në një natë të madhe që e zgjodhi Allahu
Nga lartësitë e qiellit zbrita me Kur’an.

Atje në Qabe në Meke në shkretëtirë
Mu në shpellën Hira erdha me një mrekulli
Veç me fjalët më të mira që foli Perëndia
I bëra bashkë në një vend melek dhe njeri.

Drejt Tokës morën udhë të zbresin shumë meleqë të Zotit
Sa të gëzuar ishin dhe me vete bartnin vetëm mëshirë
Tash për ne do të na hapen zemrat dhe portat e shtëpive
Do të na presin besimtarët me selam për muajin më të mirë.

Kështu e sosën rrugëtimin e nisur këta tre vëllezër të mirë
Në qiell e panë një dritë që s’ish parë kurrë më parë
Sa gëzim dhe kënaqësi do të dalë nga agjëruesit
Në dritën e syfyrit dhe në sofrën e shtruar veç në iftar.

Ali Vezaj

burimi:www.zeriislam.com

Tre vëllezërit e mirë

Lexoje te plote...

Mysafir të All-llahut

Me iman të thellë në zemër
Bëju i Allahut mysafir
Kush e sheh Qabenë
Ka parë vendin më të mirë.

Kjo është e para shtëpi
Që nguli themel në tokë
Është veç për ibadet
Kështu Kur’ani thotë.

Shkroi për të Bejhekiu
Bashkë me dijetarë të tjerë
Me gjasë i vuri gurin e parë
Hazreti Ademi, pejgamber.

Shekujt në të ngulën dhëmbë
Kështu u shkrua n’histori
E mësyu tirani Ebrehe
I veshur me mizori

Kurrë s’iu shua nami i saj
Kështu gjithmonë do t’jetë
S’ka mbrojtje më të fortë
Se nga Zot’i Vërtetë.

Dhe s’ka vend më të bekuar
ثshtë i mbushur me mirësi
Fllad i shpirtit për nënë Haxhere
Me djal të vogël në gji

Këtu është edhe Zemzemi
Me ujët më të mirë
Do t’ia shuaj etjen
Vetëm shpirtit të dëlirë.

Mrekulli është Guri i Zi
Nga këtu Tavafi nis
Dua do t’i bëhen
Veç Një Zoti të gjithësisë.

Një bjeshkë të mirash është në të
S’ka fuqi t’i thotë poeti
Ngjyrë do t’i duhej penës
Sa ujët që ka deti.
Allahu zgjodhi Pejgamber
Hazreti Ibrahimin Halil
Qabenë ta rindërtonte
Bashkë me t’mirin Ismaili.

Me një gojë babë e bir
Zotit po i bënin dua
Beje kabul këtë punë të mbarë
O i Madhi Allah!

Bëje vend të rehatshëm
Dhe dërgoju pejgamber
Ruaje nga mizorët
Që do t’mbjellin sherr.

Dhe Hazreti Ibrahimi
Zotit i dha një fjalë
Do ta bëj kurban
Këtë të vetmin djalë.

Sa i mirë qe Ismaili
“Vepro, babë, ja ku jam”
Fjalën që ia dhe Zotit
اoje në vend tamam.

Mëshirë të madhe ka Allahu
Dërgoi melekun Xhibril
Në vend të Ismailit
Ja dashi më i mire!

Duhet folur për një vend
E ka emrin Arefat
Perëndia haxhiut
Do t’i falë çdo mëkat.

Edhe për këtë emër
Ca kronistë thanë
Ademi me hazreti Havanë
Në këtë vend u panë.

Ka edhe të tjerë
Që bënë ndonjë shënim
Xhibrili i mësoi haxhin
Pejgamberit Ibrahim.
Një det haxhinjsh
Të veshur me ihramë
Janë tretur në lutje
E harrojnë dynjanë.

Na i fal gjynahet
Mbi ne bëj mëshirë
Për këtë ditë ke hatër
S’ka ditë më të mirë.

Po Medinës së ndritshme
Kush do t’i hyjë në hak
Kur mushrikët ndoqën Profetin
Kjo i bëri shtrat.

Puna s’do lënë për nesër
Vuri themel për një xhami
Do të fitojë feja ime
U tha të gjithëve haptazi.

Të gjithë kishin një fjalë
Me ty jemi, o Pejgamber,
Muhaxhirët me ensarë
Dhe besimtarët e tjerë.

Po lutej Muhamed Mustafaja
O Zot me zemër dhe me gojë tha
Na bëj ta duam Medinën
Me Mekën përkrah.

Është varri i Pejgamberit
Vizitohet me kënaqësi
Secili ka qejf t’i afrohet
Duke qarë me lot në sy.

Mekja dhe Medina
Veç dy emra janë
Në të parën nisi Shpallja
Në të dytën mbaroi Kur’an.

Me iman të thellë në zemër
Bëju i Allahu mysafir
Kush e sheh Qabenë
Ka parë vendin më të mirë.

Ali Vezaj

burimi:www.zeriislam.com

Mysafir të All-llahut

Lexoje te plote...

Lindja dhe Perendimi

Për perëndimorët arsyeja është organizator i jetës,
Për lindorët dashuria është sekreti i çdo qenieje,
Vetëm nëpërmjet dashurisë inteligjenca mund ta njehë Zotin,
Veprat e dashurisë gjejnë themele të forta në arsye.

Kur dashuria përcillet me arsye,
Ajo ka fuqi ta përfytyrojë një botë tjetër,
Ngrituni atëherë dhe projektonie atë botë tjetër,
Botë të dashurisë dhe inteligjencës, tok në një.

Dëshira e flaktë e evropianëve është shfryrë,
Sytë e tyre akoma vrojtojnë, por zemrat u kanë vdekur,
Dhembshëm janë ngadhënjyer me shpatat e tyre,
Të qëlluar, të therur, vetë kanë qenë gjahtarë.

Mos kërko zjarr dhe dehshmëri në verën e tyre,
Nuk do të agojë epokë e re në qiellin e tyre,
Flaka e jetës vjen nga zjarri juaj,
Detyrë e juaja është të krijoni botë të re.

Mustafa Kemali, i cili ka kënduar për rilindje të madhe,
Ka folur se fotografia e vjetër doemos duhet pastruar dhe shkëlqyer
Nuk mund të rilindet vitaliteti i Qabes
Nëse në këtë shenjtëri hyjnë Lati dhe Menati i ri nga Evropa.

Jo, turqit nuk kanë melodi të re në bredhjen e tyre,
Atë që ata e quajnë të re është vetëm këngë e vjetër e Evropës,
Nuk ka hyrë puhi e ajrit të freskët në krahërorët e tyre,
Ata nuk kanë në mendje kurrfarë ideje të re të botës.

Turqia po shkon pashmangshëm tok me këtë botë,
E shkrirë në flakën e botës si dylli të cilin ne e njohim,
Origjinaliteti është në palcë të çdo krijese
Duke imituar jeta kurrë nuk do ta përtërijë.

Zemra e gjallë, krijuesi i kohëve dhe epokave,
Nuk është enkas i dashuruar në imitim,
Nëse e ke shpirtin e muslimanit të vërtetë,
Hulumtoje ndërgjegjen tënde dhe Kur’anin.

Njëqind bota të reja gjenden në vargjet e tij,
Shekuj të tërë janë të prehura në çastet e tij,
Një nga botat e tij i përgjigjet epokës së tanishme,
Kape, nëse zemra në gjoksin tënd e kupton të vërtetën.

Edhe shërbetori që beson është shenjë e Zotit,
Çdo botë për shpirtin e tij është sikur rrobat,
Kur një botë vjetrohet në krahërorin e tij,
Kur’ani ia dhuron tjetrën.

Muhamed Ikball

Përktheu: Nexhat Ibrahimi

burimi:www.zeriislam.com

Lindja dhe Perendimi

Lexoje te plote...

ALLAHU IM I MADH!

A mirë është për fenë islame një e tillë pabesi?
A mirë është për të famshmin besim një e tillë tradhti?
A mirë është këta dallkaukë të hyjnë në islam?
A mirë është të shajnë këta fe e Kur'an?

A mirë është shkollë e medrese të mbyllen, të humbin prore?
A mirë është të shuhet në këto anë drita diturore?
A mirë është këta besimtarë ta shohin me përbuzje fenë?
A mirë është të heshtin kur thonë se janë muslimanë?

Natën më të gjatë po jetojmë, o Zot ...
A prej sheriatit tënd u ndamë e copëtuam?
Ki mëshirë, o Zot, ramë e u shkatërruam
E, kështu, karshi botës, o Zot, u turpëruam!

Pejgamberit që i jep dorën kundërshtarit, pas i shkuam,
Allahut që thotë se është falës e mëshirues, i besuam;
Për nder të Resulit Tënd, nga fati i keq na shpëto Ti,
O drit' e së Vërtetës që n'horizonte e fshehur rri!

Këto net të gjata errësire, o Zot, të mbarojnë,
Të lindë, më në fund, dielli i ardhshëm, të ndriçojë!
Drit' e tij ta shkëlqejë çdo zemër të fesë sonë;
Na e mundëso këtë favor nga lartësia jote, o Zot!

Mars 1936

Kemal Aruci

burimi;www.zeriislam.com

ALLAHU IM I MADH!

Lexoje te plote...

I PAFAT!

I PAFAT !

I pafat jam, i pashpresë, zemra nën dhimbje robëron;
Pak të gëzohet, menjëherë e ndjek shqetësimi...
Kjo zemër e dobët klith e rënkon,
Mëngjesin e kësaj nate pus të errët e kërkon!

Në një qoshe të vatanit gjithë si një eremit
I kaluan netë zemrës sime të pashpresë, i kaluan ditë;
Ç'është kjo punë, pse s'pashë dritë, s'e di;
S'ka zemra ime në këtë botë dhe një çast qetësi!

Gusht 1936

Kemal Aruci

burimi:www.zeriislam.com

I PAFAT!

Lexoje te plote...

KLITHME!

Nga qielli e nga faq' e tokës hodha një shikim:
Bota anë e kënd mbytur n'hidhërim;
E drejt' e Islamit për tokë e nëpërkëmbur,
Çdo çast për ne u bë kohë për matem.

Fryu në botë vjesht' e ateizmit,
Gonxh' e trëndafilit të fesë u zverdh e u tha;
E ka mbytur gjaku botën, pa shiko:
Çdo dritë u shua, kudo errësira ra...

Dëshira për të vërtetën, sa keq, u asgjësua;
Çdo zemër e zezë, në të zezë u mbulua;
E shajnë Kur'anin, fenë e shajnë
Ndaj padrejtësive Islami pa shpresë i dënuar!

Shkatërrimtarëve - shkatërrimtarë iu tha;
Turpi e nderi - lojë për të pafetë;
Emri i gostive u ndërrua,
Kambanat para ezanit dolën, oh, medet!
Ata që iu bindën urdhërit hyjnor,
Të çalët e huaj, dushmanët e shuar,
Gjithmonë djajtë e favorizuar;
E fshehta e Islamit doli sheshit, u zbulua!

Fetarë e besimtarë të pashpresë,
Të mërzitur e të zemëruar, të përlotur e të mjerë;
Për Zotin, shpirti i Pejgamberit ky;
Një gjendje e frikshme që zemrën ta djeg...

Qajnë yjet, erë e mëngjesit qan;
Qajnë për këtë gjendje, qajnë pa pushim;
Qajnë tokë e qiej qajnë,
Çdo çast për ne sikur dhjetë ditë muharrem...

Rënkimi i ummetit tënd, o Zot,
Kumboi gjer në qiej kat më kat;
Bëj mëshirë, më në fund, për këtë popull,
T'i sosin rënkimet, ta ngrejë kokën lart!

Klithmat e rënkimet të pushojnë,
Të qeshin këta dhera e këta qiej;
O Zot, jepi shërim këtij mjerimi,
Të qeshin, më në fund, njerëz e dhe!

Gusht 1936

Kemal Aruci

burimi: www.zeriislam.com

KLITHME!

Lexoje te plote...

Cfarë po Ndodhë???

Shumë mëkatarë mbi tokë ecin e vrapojnë

Nuk duan të dinë së në tokë të kujt të mjerat këmbë po i lëshojnë

Vazhdojnë lëvizen e mëkate bëjnë

Nuk pyesin për tokën, se një ditë ajo do ti zërë

Nuk mendojnë sikur uji nga deti të dalë

Të bëhet si Cunam të mbysë ato të pamoralë

Imoraliteti vazhdon, po rritet pa mbarim

Edhe pse sëmundjet e saj nuk njohin shërim Bixhozin, drogën, alkoolin...

të rinjtë po i kërkojnë

Nuk po e dinë se sa Zotin me këtë vepër e zemërojnë

E kush zemërimin e All-llahut si shpërblim do fitojë

Është bërë mik i shejtanit e bashke me të në xhehenem do të përfundojë

Ç’dënim pret ai njeri që kur vdekja i afrohet

Nuk ndryshon as nuk pendohet

E ai fëmijë, që kur prindëri e thërret

Ia ngre zërin si të ishte mbret

Çfarë po ndodh vallë me shoqërinë ton

Pse prindin fëmija po e urdhëron

Po thotë prindëri për djalin e ti:

Nuk mund ta këshilloj se e merr për ofendim

Nuk mund ti bërtas se më qon në azil

Ka ardhë ajo kohë për të cilën dijetarët kanë thënë

Injoranca kulturë ka për tu bërë Sot femrat, në vend që të mbulohen

Gjithnjë e më shumë po zbulohen

E në vend që të mësojë Tërë ditën rrinë e çatojnë

Mjerë ajo pjesë e ndaluar e trupit që zbulohet

Se me të xhehenemi do të ndriçohet

Mjerë për atë që kohën kot e çon

Se kotësia vetëm humbje të ofron

E kush në humbje i gëzuar është

Në humbje le të vazhdojë

Se dënimin e All-llahut si shpërblim do të përfitojë

E kush nga kjo nuk largohet Xhehenemi

është gati e vazhdon të ngrohet

Nxehtësi, dhimbje, vuajtje pa fund

Është përgatitur për atë që frika ndaj All-llahut nuk e tund

E mjerë ai që All-llahun frikë nuk e ka

Po vazhdon të bëjë mëkate pa ia nda

A të mjerë këta që All-llahun si zot nuk besojnë

E ata që në lutje dikë tjetër i shoqërojnë

E kush All-llahun nuk e beson

Ajrin mos e thithni se ai e krijon

E nëse fuqinë e Tij nuk e pranoni

Ujin mos e pini, pse po e kërkoni

Apo pa të jeta nuk jetohet

Ashtu si toka ajo shkrumbohet

Po të doni të doni të besoni

Argumentet i keni por ju nuk mendoni

Se e vërteta ju tremb ta pranoni.

ADIL DEMUÇAJ

burimi:http://faktet.faqet.com/

Cfarë po Ndodhë???

Lexoje te plote...

ARABE MOJ

Desha një ditë një vajzë nga gjiri ,
Ta vazhdoj jetën porsi hiri ,
Lulëzoja në bjeshka e fusha ,
Ledhatoja historinë....
Arabe Moj më thuaj një fjalë ,
Atje nga vjen pullazet bëjnë flak ,
Nga terrori i demokracisë ,
Duhesh të punosh për hir të stihisë …
E dikur Memuni i shkretë ,
Blinte libra me flori
Jehonte nga malsia ,
Që kryqtarët ta denoncojnë ….
Ku më je moj hijezezë,
Nga oaza e diturisë ,
Në piramidat e Faraonëve ,
E në erën e Orientit ....
Eja të shkojmë në Samarkand ,
Të frymojmë rrugën e dashurisë ,
Moj syzeza e malit ,
T`i më ngjall dashuri ….
Vetëm sytë i`u shikohen ,
Porsi afsh në rrugën e diturisë ,
Të shqyhem me soditjen time në ty ,
Më lejo vetëm dy fjalë brenge ...
Kam një mik nga Shqipëria ,
Kosova , Bosnja e Camëria ,
Që udhëton për cdo ditë në Ah`zar ,
Për t`u pjekur me kijas ….
Eja në Europën e Mjerë ,
Të lidhim dytë besë ,
Se për hir të Krijuesit ,
Do të duhemi deri në Amshim ....
T`i tregojmë botës mbanë ,
Nga Roma , Fieri , Shkupi , Prizreni e Praga ,
Nga Londra , Berni , Sarajeva e në Lion ,
Në Meksikë e Brazili ,
Në Nju Jork e Camëri ,
Të jehojë dashuria e jonë ,
E për motë bashkimi të rrojë ....
Në Turqi pashë gazelën time ,
Por me araben nuk jap gri ,
Kur zgjohem në mëngjes e kam pranë ,
E kur flejë brengat mi largon ...
Muajin e mjaltit në haxhxh e kalojmë ,
Si dy biblila lyemi me petka besimi ,
E kemi kohë edhe për dashuri ,
Po pa All-llahun nuk jetohet kjo jetë ….

Hamdi Nuhiju ,

ARABE MOJ

Lexoje te plote...