RINGJALLJA
>> Friday, March 16, 2007
Halil Ibrahimi
Një copë e vetes sime vazhdimisht përzihet me erën,
Ik mbi pullazet e kujtimeve tua
Rënkon në kulmin e tradhtisë sime
E tradhtuar kthehet tek unë
Ik mbi pullazet e kujtimeve tua
Rënkon në kulmin e tradhtisë sime
E tradhtuar kthehet tek unë
Sytë e zemrës sime në pafundësi prehen me muzgjet e harresës
Fshihen nga ndjenjat e shtypura të pafajësisë
Klithin mbi gjakun e rrugëve
Të verbër vdesin në heshtjen time
Ecja ime me refren vajton për djajtë
E ndëshkuar gjëmon nën supet e kitarës pa tela
Harron të ecë qiellit
Të gjymtuara krahëpahur ia pret lindjet vdekja
Sa vdekshëm është pa Të
Dhe vrapoj, vrapoj, vrapoj, vrapoj
E harroj vetveten dhe ringjallem në vuajtjen tënde
Vdekjen e ngadhënjej
Dhe mësoj se lindja për Të nuk mbaron kurrë
0 Komentet:
Post a Comment