KTHEJ KOKËN
>> Wednesday, December 31, 2008
Xheladin HAMZA
Kthej kokën dhe me sytë të lagur me lotë
Dëshiroj t'i puthi ditët që zhduken
Si në mjegullën e dendur në errësirë pa kthim
Rruga e miliona udhëtarëve në kolonë
Presin rrugëtimin e tyre njëkahshe përgjithmonë
Dhe vitin i cili kokulur në qetësi me ta udhtonë
Dëshiroj syhapur ëndrrat e mia t'i shikoj
Si zhduken në thellësin e errësirës së malit
Mbi sajat e drurit të cilat si dhuratë i merr
Një kaptinë e jetës në thes të mbyllur shkon
Me pulsin e shpejtuar si të maratonit
Që rrathin e fundit të jetës vrapon...
30. 12. 2005.
Dëshiroj t'i puthi ditët që zhduken
Si në mjegullën e dendur në errësirë pa kthim
Rruga e miliona udhëtarëve në kolonë
Presin rrugëtimin e tyre njëkahshe përgjithmonë
Dhe vitin i cili kokulur në qetësi me ta udhtonë
Dëshiroj syhapur ëndrrat e mia t'i shikoj
Si zhduken në thellësin e errësirës së malit
Mbi sajat e drurit të cilat si dhuratë i merr
Një kaptinë e jetës në thes të mbyllur shkon
Me pulsin e shpejtuar si të maratonit
Që rrathin e fundit të jetës vrapon...
30. 12. 2005.
0 Komentet:
Post a Comment