Më fal
>> Monday, May 26, 2008
Ahmed Bukhatir
Sot, në një autobus
E pashë një vajzë me flokë të artë
Dhe dëshirova të isha aq i mirë.
Në atë çast ajo u ngrit të shkonte,
E pashë, ajo qalonte
E kishte njërën këmbë dhe tjetrën të ngjitur
Por derisa kalonte, ajo buzëqeshte
O Zot , më fal , kur unë ankohem.
I kam të dy këmbët dhe bota është e imja.
Me këmbët të më qojnë kah të du.
Me sytë për ta parë vezullimin e diellit.
Me veshtë për të dëgjuar qka dua të di.
O Zot , më fal , kur unë ankohem.
Në të vërtetë unë jam i bekuar se bota është e imja.
U ndala të bleja pak bonbone.
U ndala të bleja pak bonbone.
Djaloshi që i shiste kishte aq sharm.
Fola me të , dukej shumë i hareshëm.
Sa të rrija, nuk do ta pengoja,
Dhe kur morra të shkoj, ai më tha
“Të falenderoj, keni qenë shumë të përzemërt.
“E shihni” ai më tha “Unë jam i verbër”
O Zot , më fal ,
kur unë ankohem.
I kam të dy sytë,
bota është e imja.
Me këmbët të më qojnë kah të du.
Me sytë për ta parë vezullimin e diellit.
Me veshtë për të dëgjuar qka dua të di.
O Zot , më fal , kur unë ankohem.
Në të vërtetë unë jam i bekuar se bota është e imja.
E pashë një djalë me sy të kaltër
E pashë një djalë me sy të kaltër
Ai qëndronte dhe i shikonte fëmijët duke luajtur.
Nuk dinte qfarë të bëjë.
U ndala një çast dhe i thashë:
"Pse nuk luan me ta , i dashur?"
Ai shikonte përpara pa bërë fjalë.
Pastaj unë e kuptova.
Ai nuk mund të dëgjonte.
O Zot , më fal , kur unë ankohem.
I kam të dy veshtë, bota është e imja.
Me këmbët të më qojnë kah të du.
Me sytë për ta parë vezullimin e diellit.
Me veshtë për të dëgjuar qka dua të di.
O Zot , më fal , kur unë ankohem.
Në të vërtetë unë jam i bekuar se bota është e imja.
“Forgive me” - Ahmed Bukhatir (Nasheed)
Perktheu : Kader Vogel
0 Komentet:
Post a Comment