Vdekja kolektive
>> Thursday, May 17, 2007
Mehas Alija
Ra teri e ikëm
Larg atje ku thahet shpirti
Në fillim shkonim vetëm
Me shpresën për tu kthyer
Por ajo u bë dru i shkulur
Nga era në fushën e tharë
Në vitet e bollëkut
Rrugën ua shtruam të tjerëve
Ua mbushëm shtëpitë të huajve
Vëllezërit vdisnin majë maleve
Ra teri e ikëm
Dhe oborrit i ra malli
Për ta shkelur këmba e ikur
Ne nuk u kthyem më
I morëm edhe fëmijët
Tani nuk vdiset vetëm
Në botën e errët
Por e gjithë kopeja
0 Komentet:
Post a Comment