Burimi i fesë

>> Tuesday, June 30, 2009


Oj Hëna e re që po shkëlqen
Të lutem më përkëdhel
Derisa ezani akshamit thërret
Në sexhde I luten
Allahut të vërtet
I tërë universi edhe çdo yll
Sexhde i bëjnë pa pushim

Hëna e re, prêt diellin të shfaqet
E unë në sexhade pres
Namazin e sabahut për të falë
Sa lotë nga syri
Do dalin pa ndalë
Pse pa arsye i shkreti njeri
I bën vetes padrejtësi

Kur Allahu ynë i Dashur
Gjithnji para na del në ëndërr
Burimin e fesë
Na e bëj të qartë e të ëmbël!

Adnan AMETI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Qëndro afër derës


Rabia el Adawije

Qëndroni afër derës, nëse e dëshironi Tërë Bukurinë
Dhe lëreni mënjanë gjumin, nëse dëshironi ta arrini
Dhe shpirtit llogarinë caktojani në rrend të parë,
Ndaj Të Dashurit, Drita e Të Cilit shkëlqen si ar
Të tërat ato adhurojini, por jo nga frika prej zjarrit
Dhe çlirohuni nga fati i mirë i pasurisë
ndryshe, mund të rroni në kopshte, e t’i fitoni
gjelbërimet e parajsës dhe të pini atje nga lumenjtë e saj
unë nuk kam ide mbi kopshtet dhe zjarrin
nuk kërkoj shkëmbim për Të Dashurin tim Të Shtrenjtë


nga anglishtja:
Dritan Skenderi


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Pejgamberi Muhammed a.s.

>> Monday, June 29, 2009


Hassan B-Thabit
(shkruar para 1400 vitesh)

Kur e pashë dritën e tij që i shkëlqente jashtë,
nga frika i mbulova sytë me shuplakë!
I frikësuar nga bukuria e formës e llojit të ti,
mezi arrija ta shihja sado pak me sy!
Dritërat e tjera, nga drita e tij, u shuan të tëra në dritën e tij!
Dhe fytyra e tij shkëlqente nga jashtë, si dielli me hënën bashkë!
Një shpirt nga drita strehohej në një trup, mu si hënë,
dhe shfaqej një mbulojë brilante me yje ndriçues!
Birova me shikim tim në të, deri sa s’mund të duroja më!
E shijen e durimit e gjeta të hidhur, si të aloe vera-s!
Ilaçin që të ma sjellë qetësinë, nuk mundja ta gjej kund,
përveç se në kënaqësinë e shikimit në të dashurin tim!
Edh sikur të mos sillte ndonjë shenjë të qartë me vete,
shikimi i tij lëmoshë për ta do të ishte…!

nga anglishtja:
Dritan Skenderi


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Darvinit


Mallkimin e iblisit!
Helmin e Hipokratit!
Thembrën e Akilit!
Mëkatin e Kabilit!

Ti ma kujton mohimin e Allahut!
Kampet e përqendrimit, mallkimin e Iblisit!
Klithmat e Oto Bengos!
Nderin e muslimanëve!
Eugjeninë e të mjerëve!

Miliona njerëz të humbur të pasuan!
Miliona të tjerë të pafajshëm u vranë!
Miliona të tjerë sot e kësaj dite lëngojnë!
Pak të urojnë, e shumë të mallkojnë!

Për ty s’ka ferr, se as atë nuk e meriton!
Ti ishe kopil që të pasuan kopilët!
Ti ishe aq i sëmurë saqë e infektove të gjithë botën!
Aq mendjelehtë, sa për të vërtetë, pranove të kotën!

Ishe anglez, por shkatërrove sa Izraelitët!
Ishe evolucionist, i lindur diktatorë!
Burim i komunizmit, fashizmit e racizmit!
I dërguar i satanës për njerëzimin!

Të urrej unë dhe gjithë krijesat e tokës!
Pse vdiqe e nuk u bëre i pavdekshëm,
Të shihje se çka i solle njerëzimit, o i pacipë!
E të torturoheshe nga pasuesit e tu fanatikë!


Zejni MAZLLAMI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Qelqi i mëkateve


Sytë e mi shkëlqejnë porsi një kristal
Kur të gjitha spektret fokusohen në të
Çdo kush në sytë e mi lakmonte
E mua kjo gjë shumë më gëzonte.
Si të mos vazhdoja
Kur kisha mbështetje e pozitë
Kur të tjerët statusin tim të ulët
Aq lart e kishin ngrit.
Krenohesha me veten
Pa e kuptuar se kjo gjë më bënte një të marrë
Shikoja prapa qelqit të mëkateve
Ah! Sa zhgënjim i madh!
Zemra ime
Zemra e një vashe lozonjare
Nga mëkatet
U rrethua me qelqin e saj mëkatar
U egërsua, mbeti pa mëshirë,
I pengonte qelqi i mëshirës
Brenda në zemër për të hyrë.
E shkreta zemër
Aq shumë u rëndua nga mëkatet
E s'mundte më të duronte
Çdo ditë prej mëkateve
Qelqi trashësi pësonte.
Muzikë, muhabete të kota
Këto veshi im çdo ditë i dëgjonte
Saqë dhe vetë qenia ime u bezdis
E s'mundte më të duronte.
Nga deti i mëkateve pija çdo ditë
E nuk shuhej etja dot
Ushqehesha në tryezën e mëkateve
E nuk ngopesha...
Isha e rrethuar me aq mëkatarë
Por, asnjë mik s'e kisha
Në djepin e mëkateve
Më zinte xhumi çdo natë
E çdo ditë e kotur isha
Isha e dashuruar në mëkatarë
Atë prijës e kisha
E ndjekja shejtanin thënë në dashuri
Ngase dashurija në mua s'egzistonte
Për të ndjerë dashurinë
Duhej qelqi t'u shkatërronte.
Ecja, ecja rrugëve pa qëllim
Si e çmendur pa asnjë synim
Nga cila anë të shkoja nuk dija
Nuk e di si por...
Isha nisur rrugës që shpiente kah xhamia.
Filloi të thërret ezani
Ah, çfarë melodie
Zë që pushtoi tokë e qiell
Zë që dridhi kodra
E e dëgjuan hënë e diell.
Seç depërtoi ky zë në mua
Seç u rënqeth trupi im
Shpërtheu diçka në brendësinë time
Pika gjaku rridhnin nga zemra ime.
E kuptova,
Qelqi i mëkateve në zemrën time u thy
Filluan sytë të lotojnë
Dy copa qelqi ranë nga sytë e mi.


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Me fol drejt si burrat


Ne na udhëheqin horrat!
Nga dembelizmi na hëngrën morrat!
Këngën tonë e këndojnë sorrat!
Dolën në mejdan hutat, e ngordhën sokolat!

Evropa na mori mjaltin!
E me kamatë na ktheu helmin!
Na dha para, e na i mori nderin!
Vëllazërim-Bashkimit prapë ia pamë sherrin!

Kemi trëndafila të bukur, ama krejt ferra!
Pak të ditur, e shumë frajera!
Kërkojmë e luftojmë për të drejta!
Na i japin t'i mjelim lopët shterpa!

Libra pa hesap, lexues as për ilaç!
Xhamitë zbrazët, kafenet rrasët!
Interesi në krye të dhomës, drejtësia në rrap të s’amës!
A bëheni razi fajin si përherë t’ia lëmë kohës?

Bëjmë potere e trazohen pulat!
Kur nuk ka lumenj, nuk duhen urat!
MA BËNI HALLALL MILET, SE JU MËRZITA PAK,

SHPËTOVA PA DAJAK EDHEPSE FOLA HAKIKAT!

Zejni MAZLLAMI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Refreni i një të devotshmi


I vetmuar, i varfur, por optimist.
Pa bukë, pa shoqëri, por me shpresë.
I nënvlerësuar nga njerëzit, por jo nga Zoti.

Kërkoj atë që çdoherë më ka munguar.
Luftoj atë që e kam armik të përbetuar!
E pranoj çdoherë disfatën dhe fitoren.
E urrej atë që dëshiron famë e lavdi!
Sepse në të sundon hipokrizia, e morali është nën robëri!

Kërkoj diturinë natë e ditë.
Luftoj pa u ndalur gënjeshtrën e intrigën!
Lufta që e bëj me shpresë e devotshmëri.

Ndoshta shpërblimin e marr në PËRJETËSI.

Zejni MAZLLAMI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Fshati im

>> Sunday, June 28, 2009


Atje ku linda
Atje ku shqiptova fjalën e parë
Atje ku bëra hapat e para
Atje ku shijova gëzim e hidhërim
Atje ku ndjehet i qetë shpirti im.
Atje ku zëri i zogjve
Këndshëm jehon
Atje ku fusha e livadhe
Bukur gjelbëron
Ku uji i kroit
Ngadal gurgullon
Atje më ka ëndja të jem gjithmonë.


Sadete SULIMANI, 07.04.2009


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Kot!

>> Saturday, June 27, 2009


Me gëzim të madh e prita këtë ditë
U zgjova aq e lumtur
Sa më shkëlqenin sytë,
Minutat nuk kalonin të prisja në dritare
Por, ti e dashura motër nuk erdhe fare!
Qëndroj vetëm neë dhomë
Mërzia më ka lodhë në shpirt
Se është jeta kaq e idhët
Unë s'e paskam ditë.
Papritmas në syrin tim
Del loti i ngrohtë
Sikur në brendësi
Të kisha një liqe të plotë.
Më rrjedh loti nëpër faqe
E s'mund ta ndal dot,
Shikoj nga dera
Por, jo, ti s'vjen dot!!!
Kot kam ëndërruar
Kot paskam pritur
Kot qenkam gëzuar
Kot, kot, kot...!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Muret e liga




Më ndiqni nga pas t'ju tregoj fshehtësitë!
Do rrënoj para vetes muret që na ndanë
Se na plakën fare, na shtuan mërzitë
Më ndiqni nga pas tu tregoj ku janë!

Më epni dhe krih, me forcë të godas
Ti shpërbëj të ligat që na vranë me vite
Ç'mu shterrua zëri e smund të bërtas
Ta flak mirë errësirën nga dritë e kësaj dite

Le të shndrisë dielli mbi gjoksat krenarë!
E rrezet e tij shtatë herë të përthyhen!
Gjithëherë u gëzofshim, na shkoftë jeta mbarë!
Të zgjohen të drejtët edhe lart të ngrihen!

Argjend XHELILI, 26.06.2009


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Hapat e mi

>> Friday, June 26, 2009


Një hap në ecje
Më duket një vit...

Gjoksi më këndon
Zbrazëtinë pa nota
Fytyra zjarr vullkani digjet....

Të gjithë bilbilat që i desha
Para kohe në qiell fluturuan
Rrebesh shiu gjurmët mi fshinë
Kush do t’i numërojë hapat e mi?


Xheladin HAMZA


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Kush, pos Tij, mund të të ndihmojë?!!!

>> Thursday, June 25, 2009


Jam aq e dëshpruar si kurrë më parë
Një plagë e pashërueshme në zemër më është ngjall.
Rri vetëm në dhomë librin kam pranë
Mundohem të mësoj, por...ç'më pengon
Nuk mundem të kuptoj...
Mos vallë malli për prindërit e mi!
Mos vallë malli për shtëpinë time!
Jo, këto s'i pranoj arsyetime
Mos vallë diçka ka ngec në kokën time?!
Shikoj nga dritarja
Shoh si bien gjethet në tokë
Njerëz në trotuare
Ca të buzëqeshur e ca me lot...
Nuk qenkam e vetmja në këtë botë
Që dita agon e perëndon me lot
Paska si unë edhe shumë të tjerë
E ndoshta dhe më të mjerë.
Afrohem më pranë dritarës
Dhe shikoj për çudi
Përpara meje është një xhami
Filloi të thëret ezani e të tubohen pleq e të rinj.
Pres më kureshtje të dalin nga xhamia
Ata i bashkoi Islami në atë vend të shenjtë
Ku i përulen Zotit me plot sinqeritet.
Dhe ja po dalin nga xhamia
I shikoj dhe mbeta e hutuar
Të gjithë ata janë aq të gëzuar
Në zemrën e tyre s'ka fije pikëllimi
Si duket atyre u takon gëzimi.
Dal në ballkon është acar i madh
Por dhe kjo nuk i pengon në xhami për të ardh.
Desha t'u kërkoj pak lumturi
Por, kuptova se lumturia s'është në duart e tyre
Ata vijnë në xhami për të marrë lumturi,
Lumturinë e kam pas aq afër e s'e kam ditur dot
Sa e mjerë paskam qenë unë në këtë botë.
Kjo dritare e vogël që shëndrit dhomën
Sot e shëndriti dhe zemrën time
Ngase përmes saj mora shumë mësime.
E kuptova ku gjendet lumturia
E kush e jep atë
E kuptova kujt t'i drejtohem
Që të ma mundësojë atë.
Zoti më mëshiroi e më udhëzoi
Të gjitha plagët e zemrës tani mi shëroi.
Nuk ka më dhimbje
Nuk ka më pikëllim
Ngase nuk ia vlen që për këtë botë
Të jem në mudim!
Namazi i vetmi shpëtim
Që të largon nga mëkatet
E të shpie në gëzim...
Askush, pos Zotit
Nuk mund të të ndihmojë
Prandaj pasurinë, shëndetin e jetën time
Atij ia dhuroj!!!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Mëkëmbës në tokë je, o njeri!

>> Wednesday, June 24, 2009


Një krijesë e vetmuar
Në gjithësinë e pafund,
Vetëm një zog në qiell
Dhe ai me penda të prerë.
E vetmuara ngrit kokën lart
Shikon zogun si bie në tokë
Rreth saj bie, vallë a ta ndihmoj?
Ndoshta më mirë jeta e tij të mbarojë
Se pa penda zogu s'mund të jetojë.
Zogu ra në tokë
Lëshoi një zë mallëngjyes
E vetmuara rrinte e e shikonte
Kur papritmas, vinte një zog që ta ndihmonte.
Sa krijesa të vogla janë
Sa mëshirë të madhe kanë
Thoshte e vetmuara me vete
Ku zogu shpëtimtar e mori të sëmuarin me vete.
E vetmuara rri e vajton
Që sa kohë në këtë vend rënkon
Bërtet e bërtet, ndihmë kërkon
Por, asnjë njeri asaj s'i ndihmon.
U thellua në mendime
Si peshku nën ujë,
Mendimet e saj gati e çuan në çmenduri
Për dallim nga peshku që ka jetën aty në thellësi.
Mëkëmbës në tokë je, o njeri!
Një e sëmurë me të meta fizike
Kërkon lëmoshë nga ti...
Zoti po të sprovon
Pse je kaq mendjelart?
A nuk po e sheh se është e ngratë?
Mëkëmbës në tokë je, o njeri!
Zoti të dha mend e fuqi
Vallë, sa i shfrytëzon ti?
Sa vepra të mira ke bërë gjer tani?
Kalon pranë saj
E e shikon si mendohet
E shikon me sy nënçmues
Vallë ke harruar kë e ka Krijues...
Po ta fyesh një pikturë
Artistin ke nënçmuar
Vallë vepër e kujt është kjo krijesë
A je duke menduar...?!
Shikon vajza me sy të përlotur
O njeri më ndihmo...
Nga uria të vdes mos lejo!
Njeriu vazhdon të ecë rrugës së tij
Atëherë e vetmuara vajzë ''kthehu'' i thotë atij.
Kthen njeriu kokën dhe e shikon
Çke moj vajzë që më pengon?
Të merrem me fëmijë koha s'më premton
Andaj kthehu në shtëpi
Nuk është rruga e mirë për ty.
Filloi vajza të buzëqeshë e të thotë këto fjalë:
Kur më shikoje me sy të habitur e s'reagoje dot
E fillove të shkosh
U ndjeva shumë keq,
Mendova që s'mund të shikosh!
Meqë goja jote asnjë fjalë të ëmbël s'e tha
Mendova që je memec,
Më fal, or xhaxha.
Në sytë e njeriut dy pika lot pikuan
Fjalët e vajzës në zemër e shpuan,
E ndjeu veten aq të dobët para saj
Dhe me të madhe ia plasi në vaj...
Zemra e tij e ngurtë filloi të zbutësohet
njeriu pa ndjenja njerëzore filloi të pendohet...
E zgjati dorën
Ta zgjojë vajzën në këmbë dëshiroi
Vajza s'mund të qëndron
Njëra këmbë i mungon.
E merr vajzën e në shtëpi e dërgon
E pyet shumë gjëra por përgjigje s'dëgjon
E prek vajza nuk reagon
Se ka ndërruar jetë e kupton.
Sa i vetmuar ndjehet ky njeri
Vdiq shkaku i udhëzimit të tij
Kalon pranë vendit ku vajza një kohë të gjatë qëndroi
"Sa injorant paskam qenë" ai shqiptoi.
Zoti me çdo të mirë më furnizoi
Mëkëmbës të tij në tokë më dërgoi
Më dha pamje të bukur e mendje të mprehtë
Më largoi nga çdo e metë.
Asgjë tjetër mua s'më mbet
Të lutem e të falem për sa të jem në këtë jetë,
Shpresoj mëshira e Zotit të më kaplojë
Pendimin tim Zoti ta pranojë.
O njerëz këtë këshillë pranojeni
Çdo mëngjes e mbrëmje Zotin falënderojeni
Me emër të Tij çdo punë fillojeni
Sipas librit të shenjtë veproni,
Këshillat profetike pasoni
Jetimët mos i lini në udhëkryq!
Çdo nevojtari ju ndihmoni
Nëse doni të shpëtoni...!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Qyteti i studimeve

>> Tuesday, June 23, 2009


Kur isha e vogël
Ishe qytet i ëndrrave të mia
Gëzim i madh më kaplonte
Kur unë në këtë qytet vija.
Valët e jetës
Për studime më hodhën në gjirin tënd
Sa i bukur atëherë ishe
Tani të shoh krejt ndryshe.
Pse paske ndryshuar?
Pse bukuria jote është tretur?
Apo unë jam verbuar
E të shoh krejtësisht tjetër?!
Sa qytet i madh që je
Sa ndërtesa të larta syri sheh
Kolona e pafund me vetura
Përplot udhëtar e mbushur rruga.
Shoh njerëz ulur në kafene
Ca të pikëlluar, ca në hare,
Në lagje fëmijët luajnë e vrapojnë
Kjo gjë shumë më lëndon
Fëmijërinë time në fshat ma kujton!
Rri ulur në ballkon
Zhurma e veturave është ajo që veshi e dëgjon.
Sa më mungon fshati im
Kujtoj kohën kur atje e mirrja këtë qëndrim
E ngrisja kokën lart
Si zakonisht shoqëri e kisha hënën e yjet e zjarrtë...
E dëgjoja zërin e zogjve që s'pushonin dot
Dëgjohej zhurma e bretkosave
Nga bazeni atje afër në kullosa,
Një fllad i lehtë që shpirtin ma freskonte
Sa më mungojnë mua sonte!!!...
Në këtë qytet
E mbushur me mall e mërzi
Prap hëna, yjet më bëjnë shoqëri
Në ballkon ulur rri
Por shpirti e mendja në fshat vajti...


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Shoqja ime më e mirë


Në çastet e euforisë
Në çastet e nevojës së një miku
Në çastet e vështira
Me të cilat jeta pa mëshirë na sulmon,
pranë meje oj shoqja ime je gjithmonë.
Po edhe në çastet e gëzimit
Kur gëzimin tim me të tjerët dua ta ndaj
Por, vetmia ma pamundëson atë,
Tek dritarja ime
Vjen ol shoqja ime çdo natë.
Në ato çaste kur të gjitha dyert më janë mbyllur
E nuk di nga të shkoj
E zgjeron krahërorin tënd aq shumë
Më bën çdo brengë të harroj.
Në ato çaste kur jeta ime pa shije ngel
E eci rrugëve pa qëllim
Si një zanë më bashkëngjitesh
E më bën të këndshëm atë udhëtim.
E kur nga ëndrrat zgjohem e frikësuar
E të gjithë të tjerët flenë
E nuk di kujt për t'iu drejtuar
Shoqja ime është e zgjuar
Fare nuk fle.
E sa kohë kaloj me ty?!!!
Sa hapësira nga jugu gjer në veri,
Çdo ditë e pres natën me padurim
Që të takoj ty, oj mikja ime.
Sigurisht ju të gjithë tani xhelozoni
Shoqen time doni ta takoni
Pa hezituar adresën e saj do t'jua tregoj
Takimi me të do t'ju ndihmojë.
E ka emrin ''Hëna''
Nga lart na ndriçon
Zemrat e thyera
Ajo ledhaton.
Si një mbretëreshë
Qiellin çdo natë e pushton
Si një nuse me vello
Që çdo i ri e dëshiron.
Është e bukur si mjellmë në mes të liqenit
Si sirenë në breg te detit
Si lulëkuqe në fushën e gjelbëruar,
Por, kjo nuk mjafton oj shoqja ime
Ti je shumë më e mirë se kjo që kam treguar...!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Edhe unë isha atje!

>> Monday, June 22, 2009


Më ftuan!
Pranova!
Shkova!
Të gjitha femra ishim
Të gjitha islamin fe e kishim.
Por atje tmerr ishte!
Vetëm femra të zbuluara kishte
Aq larg kanë shkuar
Dhe ''modën''e kanë keqinterpretuar.
Për to modë është zbulimi
Si duket i ka kapluar mjerimi,
Diturinë nuk e përfillin dot
Mos e pafsha më atë që e pash sot!
Motrat muslimane në devijim të plotë
Zemra ''zgjohu nga këtu'' më thotë
Trupin tim e kapluan djersët e mundimit
Më kapën ethet e frikës e trishtimit.
Në ferrin e kësaj bote isha
Si të mos kisha frikë e trishtim,
Nëse vinte Azraili të mirrte shpirtin tim,
Sa i tmerrshëm do të ishte ky përfundim!
E si do t'u përgjigjesha Munkirit e Nekirit?
Në pyetjet e varrit,
Kur do t'më pyesnin:
Nga po vije?
Ah, sa gjëra të tmerrshme në mend më bien.
Të gjitha si të dehura vallzojnë
Vdekjen aspak s'e mendojnë
Si caktimi në duar të tyre të ishte
Asnjëra vdekjen dert se kishte.
O motrat e mia,
Juve ju drejtohem!
E di se s'mund të më dëgjoni,
S'keni kohë për këshilla
Kur është në pyetje kasetofoni,
Mendja atje ju rri
Shejtani ju paraprin.
O motrat e mia!
Pse shejtanin pasoni?
A e dini ku do të përfundoni?
Për Zotin kam frikë për ju,
S'mundem të shoh se si veten keni shkatërru!
Keni arritur në greminën e shkatërrimit
Ju lutem trokisni në portat e pendimit,
Trokisni më shpejt se koha nuk premton
Vdekja tek damari i qafës suaj e gatshme qëndron.
Trokitni! Trokitni sa trupat tuaj janë ende të ngrohtë
Nuk do të mund ta bëni këtë nëse kthehen në të ftohtë.
I lutem Zotit të na falë të gjithave ne
Është tmerr, por...
Edhe unë isha atje!


Sadete SULIMANI
06.06.2009, e shtunë, 00:15h


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Për Resulullahun

>> Sunday, June 21, 2009


Asnjëherë hëna më shumë nuk ndriçoi,
Sikur atë natë sa sytë s'ua verboi,
I mahnitur ky popull mbet,
Nuk e kuptonin çfarë po ngjet!

Në prag të ditës së hënë
Lindi ky Nebij
Melaiket në ëndërr ia kishin kumtuar Emines
Emrin e tij.

Ditë më të bekuar s'ka gjë në gjithësi
Dielli më mirë asnjëherë nuk shndëriti
Qiej e tokë u mbushën me nur,
I dha fund errësirës ky Resul.

Abdullahu, babai i tij
Nuk pati fatin ta mbaj në krahë atë nebij,
Emineja ishte shumë e gëzuar
Që në duar të saj mbante një të dërguar.

Klima e qytetit
S'ishte e përshtatshme aspak
Si të gjithë fëmijët e tjerë
Dhe këtë do ta dërgojnë në fshat.

Në derë të tyre trokiti Halimja
E cila kishte dëgjuar për lindjen e tij
Edhepse ishte i varfër,
I kërkoi Emines që ta rrisë atë fëmijë.

Me ardhjen e Muhammedit a.s. në fshat,
Psuria e Halimes vetëm shtohej,
Ditës kur do të ndahet nga ai,
Ajo shumë i frikohej.

Kur i mbushi 6 vjet,
E ktheu te nëna e tij,
E cila ndërroi jetë
Gjë që e lëndoi shumë të birin.

Për të u kujdes gjyshi i tij,
E për t'u kujdesur për një fëmijë,
Siç ishte Muhammedi a.s.,
Ishte kënaqësi!

I matur në fjalë
I shkathët qysh në vegjëli,
Me sjelljet e tij
Dallohej nga çdo njeri!

Injorancës arabe
Fundin i shënoi
Opusi i diturisë
Mu nga ai filloi.

Periudha e Xhahiljetit,
Stagnoi në atë moment
Kur Muhammedit a.s.
Xhibrili Shpalljen ia zbret!

Shumë mushrikë u ngritën kundër tij,
Për që ta dëmtojë askush s'arriti,
Pejgamberllëkun e tij s'e pranonin,
Si t'i braktisnin idhujt që i adhuronin?!!!

Me ndihmën e Zotit,
Ngadhnjeu i dërguari i Tij,
Shumë sahabë jepnin jetën e tyre,
Për shkëlqesinë e tij!

Filluan njerëzit të vetëdijesohen
Vallë, gur e dru a adhurohen???
Numri i muslimanëve rritej çdo ditë,
Çdo plak e i ri atyre iu bashkëngjit!

Popull me fat ishin ata,
Që arritën ta shohin atë Resulullah,
Atë pishtar të diturisë,
I dashur i Zotit e i njerëzisë!

Zemra më digjet,
Kur njerëzit në Mekke shkojnë,
Vendin ku jetoi ai,
Që ta vizitojnë!

I lutem Zotit që të ma mundësojë,
Që edhe unë atje të shkoj!
Të marr frymë atje ku jetoi ai,
Të shkelë tokën ku shkeli këmba e tij!

T'ia vizitoj varrin,
E t'i dërgoj selam,
Ngase për të,
Zemra më qan!!!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Një mesazh drite

>> Saturday, June 20, 2009


Dritë
Gati mu verbuan sytë
Vetimë
Që të prish vetmin
Bubullim
Në palcë të fut trishtim

Zgjohu ,
Erdhi zëri me bubullimën
Kjo është kohë adhurimi
Sonte sa të mundesh fito
Para djajve mos u dorzo

Zgjohu
Se ky është mesazh drite
Që vie me vetimën
Erdhi për të mirën tënde
Që të njerrë nga bestytnitë
Kjo pak jetë që të ka mbetë
Ta jetosh I lumtur e I qetë

Zgjohu
Qëndro në këmbë forte
Si shtyllë çeliku I pathyeshëm
Hapja kësaj drite trupin
Zemrën e shpirtin me ëndje
Le të depërtoj thellë
Në brendinë qenjes tënde

Zgjohu
Shijo dhembjen
E trupit ,zemrës e shpirtit
Kur pastrohet dryshku
I mbledhur me vite
Për të shpëtuar nga terri
Është ky një mesazh drite.

Adnan Ameti


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Pa ndërgjegje

>> Wednesday, June 17, 2009


E tërheq zvarrë atë pak ndërgjegje
Të plagosur me tremijë fishek mëkatesh
Me fuqinë e fundit fort më shtrëngon
Po si duket duhet ti them lamtumirë

Si da ja bëj pa të, si ta frenoj egërsinë brenda meje?
Do më vras koha në ballafaqimin e parë me të
Vitet fshijnë gjurmët e fundit që lash mbi dhe
Ndërgjegja ime e plagosur eja, kam nevojë për ty...

Argjend XHELILI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Duhani (2)

>> Tuesday, June 16, 2009


Krenaria e duhanxhiut
Është tymi i cigares.
Nuk e di i shkreti,

Se është zjarr për të
Shikon cigaren me merak,

Kënaqësë i vë kapak
Ndjenjë besimi të dashurisë,

Në shijen e hidhur të tradhtisë,
Ndaj vetëvetes!


Hevzi ZEQIRI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Qielli qan për gabimet tona


U lodha...
S'mundem më të duroj,
Dua të fle,
Çdo gjë të harrroj...
Si një e vdekur
Rashë në shtrat
Pa u lutur te Zoti,
Sikur nuk kisha asnjë mëkat.
Në shtratin tim fle si një fëmijë,
Papritmas në dritaren time
Trokasin pikat e shiut,
Me aq fuqi të madhe
Godasin dritaren time,
Nuk mundem më të fle,
U zgjova, por prapë qetësi nuk gjej
Mbeta vetëm, në heshtje të plotë,
Papritur një nga thellësia,
"Pendohu" më thotë!
I kujt është, vallë, ky zë?
Kush i ditka mëkatet e mia?
Nga cila anë më vjen ky zë?
A ka kah gjithësia?
U ula pranë dritares,
Fillova të qaj me zë,
Ky përkujtim i mëkateve të mia,
Po ma shkatërron zemrën në thërrmia!
E hodha shikimin nga dritarja,
Sa shumë shi që binte,
Qielli ishte aq në vetmi,
Saqë harrova të mendoj për mëkatet e mia.
Dola jashtë krejtësisht e tronditur
Dhe pyes veten:
Pse, vallë, qielli është në mërzi;
Dhe diellit i vjen turp të shkëlqejë para tij?
Është fshehur prapa mjegullave,
E s'mundem me e pa,
Pyes veten: mos, vallë, është duke qarë?
Sigurisht dielli qan!
Nuk do më të na ngrohë,
Vajza të zbuluara më nuk do të shohë!
Qielli i kaltër gati u bë i zi,
Nga ajo që po sheh në tokë,
S;do më të rrijë mbi!
Dua të ngrihem lart në qiell,
Së bashku me të lotët për t'i derdh'.
T'i afrohem diellit e t'i hudhem në përqafim,
Edhe nëse digjem e s'kam shërim,
Dua dhimbjen time ta ndaj
E së bashku me qiellin të qaj!
Unë qaj për mëkatet e mia,
Qielli qan për të gjithë ne,
Mendohu mirë, o njeri!
Kush je ti që nuk qan për te?!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Afër lumit Vardar 2

>> Saturday, June 13, 2009


Në retrospektivë 2


Hamdi Nuhiju


Qendisi ndër shekuj mendimet e mia,

që ngjyrosin me fjalën e Zotit tim,

Si furtunë të kërkojë në çdo anë,

Njejtë si Mexhnuni Lejlanë…


Bie shi, e jeta më trazohet duke të pritur,

Nën urë uji rrjedhë, e mbi urë njerëzit bëhen barrë,

Peshojnë me egërsitë e brengave të tyre,

Duke dhunuar intelektin tim…


Vardari ky lumë tavafi i soditjes sonë,

Na ngjallë në bollëkun e fëlliqur të Karunit,

Na hudhë në rrënojat e Berlinit,

Por lozë, nën direktivën e dashurisë sonë...


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Pres në rrugë


09.03.08


Saimir LLESHI


Shpirti më fle rrugëve në humbëtira mërgimtare
Pasione të fishkura blerojnë në zbrazëti të kohës
Universe mendimesh, mbyten në dete të lënguara
Në copëza qelqesh pasqyrohen me simpati drithërima
Ëndrra të zhveshura nga myshqet e së shkuarës
të mbuluara me ajrin e rëndë të frymëmarrjes së pikëlluar
Trëndafila të kristaltë hidhen mes zjarrit të kujtimit
Kuvendojnë me prushin e së tashmes, të shkuarës së trishtueshme
të nesërmes së panjohur
Atje flenë zogj të frikësuar nga tundimi i erës së natës
Shpirti im fle rrugëve, cepave të avllive, dritareve të diejve,
korridoreve të errësirës
Mes tingëllimave të heshtjes e butonave të kalimeve
Atje është njeriu
Në fluturimin e kohës e në robërimin e historisë
Në pasionin e përjetshëm e jetën e vdekshme
Në udhëkryqin e madh të besimit e të mos besimit
Ishte arratisje për pafajësi, e përpjekje për qëndrim
Fluturak në buzëqeshje, e ndalesë në vetmi
Sa pak qëndroja në kohë, e humbisja në një tjetër mendim
Atje gjeja prapë njeriun, zhurmën, simfoninë e heshtjes
Shihja pengesat që më ndalonin, ritmet që më dyzonin
Ëndrrat e përgjumura që më mbanin me krenari
E dija se po jetoja, ndaj e ndjeja kaq rëndë këtë marsh të ikjes
Këtë rrjedhje njerëzish, këtë kapitullim kohësh
Zgjodha rrugën për të vështruar këndin tjetër
Nuk fjeta për një kohë të gjatë, mërdhija deri në palcë
E ndjeva erën e rëndë të jetës që më jepte të kollitur të thellë
Nuk desha ta pija sepse malli ishte helm
Jam në rrugë duke pritur të nesërmen
Me dëshirën për të qenë zgjuar, kur sytë ishin të përpëlitur
E dija se qëndroja për të zhbërë pulset, minutat e ndryshkur
Erdha për të marrë hidhërimin e shpirtit tim
Mysafir për aq kohë, sa gurët e tespiheve t’i numëroja
Kjo ishte jeta, jam duke e jetuar në rrugë


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Afër lumit Vardar 1


Në retrospektivë (1)

Hamdi Nuhiju

Të strehuar nën hijen e qiellit të hapur,
Qiell i bukur, porsi sytë e tu që më çojnë peshë,
Nga ngjyra e mugtë e ujit që pa ndalim rrjedhë,
Rrëfimi ynë merë kahe...

E kapi hijen dhe fluturoj me të,
Drejtë kraharorit tënd që më gjuan ,
Fillojë të lozi me jetën,
Që e kam vënduar në zjarrin e Nemrudit...

Ngjyrosem me erën e parfumit tënd,
Që më kthen në historinë e qytetërimit tim,
Nga dritaret e zemrës sime,
Fillojë që të përshpërisë dashurinë...

Kërcasin gishtërinjtë tanë,
Të holluar porsi fije e mjegulluar,
Kujtohem për çdo çast në ty,
Të kaluar në Orientin tonë...


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Hape derën, jam unë!


Në portën e zemrës sate,
Fillova të trokas,
Përgjigje s'dëgjoj dot,
U ula te pragu, mbushur sytë me lot!
Dielli filloi të perëndojë,
Qielli të zbehet
Çdo gjë ndryshim ka pësuar,
E unë ende në prag duke qëndruar...
Errësira mënjanoi ditën,
Hëna me krenari zëvendëson diellin,
Yjet në mënyrë të përsosur kanë solisur qiellin,
Pa mëshirë e luftojnë terrin.
Femër! Natë! Vetëm!
Vallë, nga të shkoj?
Po ta dija se pas 100 viteve do ta kishe hapur portën,
Me gjithë qejf do të qëndroj!
Ky mendin më dha shpresë,
Pra, do të qëndroj e do të pres.
E ngre kokën lart,
E i bashkëngjitem valles së yjeve të zjarrtë...
Papritmas ata filluan të shuhen,
Rrezet e diellit filluan të shkëlqejnë,
Tërë botën me dritë e mbuluan,
Pyes veten:
Pse hëna dhe dielli kurrë nuk u takuan?
E ula shikimin...
Shikoj veten ulur në prag,
Lotët si rrëke më shkojnë,
Dhe fillova me veten të flas.
Pyes shumë gjëra,
Pa përgjigje mbes,
Atëherë fillova të zgjohem në këmbë,
E kuptova se tani është e kotë të pres!
Porta e zemrës sate do të hapet në atë moment,
Kur dielli dhe hëna do të takohen,
E kur yjet dhe rrezet do të bashkohen,
E atëbotë, pra, ndoshta porta do të hapet vetë,
Por mos shiko nga prapa,
Se aty s'ke për të më gjet'!


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Stuhitë e jetës

>> Friday, June 12, 2009


M'i bjer gjoksit me fuqi si malit, oj erë!
Më rrah pa mëshirë deri në vdekje përherë!
Ta di ç'do të thotë dhimbje që brenda të dhemb
Ta dridh një herë shpirtin me të, të keqen ta tremb!

Më bjer edhe më, më bjer e mos pusho aspak!
Më tund, më shpërbëj, e më lë pa gjak!
M'i rrënjos mësimet tua diku thellë në zemër!
Deri sa të zhdukem, harrohem e të mbes veç emër...

Të ringjallem prapë para Zotit i dëlirë,
M'i fshij mirë mëkatet, të gjitha m'i fshij mirë!
Më prano, o Zot, në Tënden Mëshirë!
Në jetën e amshueshme më bën njeri të lirë!


Argjend XHELILI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

MË KAPLOI MALLI

>> Thursday, June 11, 2009


(Akrostik kushtuar Çamërisë)

Ç’më kaploi malli për ty Çamëri
Ah, me sytë të përlotur qaj si fëmi
Mbushur me aromën tënde magjepse
Ëndërroj çdo natë shëtitjen qyteteve tua
Retë mbi ty më duken më të bardha se e bardha
Ilaç shpirti Janinën tonë përjetësisht kam
Ashtu si të duam të rrugëtojmë rrugëve tona të bëhemi
................................................. NJË PËRGJITHMONË!


Xheladin HAMZA


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Ke frikė Allahun, o nėnė!

>> Wednesday, June 10, 2009


Arta ALIJA


Në ditët e para të shtatzënisë sate
Përse ti s’je e lumtur?
Për këtë dhuratë që nga Zoti e ke
Përse, nënë, ti nuk je e gëzuar?
Gjatë muajve të shtatzënisë,
në vend që të bisedosh me babanë,
se me ç'emër do të më përgëzoni
apo ç’ngjyrë teshat e para do të m’i blini...
Përse, nënë, ti kështu s'mendon?
Përse veç për braktisjen time, ju gjithë bisedoni?
Eh, erdhën ditët që të dalë në këtë botë!
më beso nënë, shumë jam e frikësuar.
Se çka do bësh me mua!
A do të më vrasësh me thikë në tualet...
Apo do të më hedhësh të gjallë në kontinjer,
tek mbeturinat që ti i hedh,
se për ty unë jam një mbeturinë,
e jo një fryt që del nga ti.
Përse, nënë këtë po e bën?
përse me gjirin tënd nuk më ushqen?
Nënë, mos më braktis, të lutem!
Mos e bëj këtë, o nënë!
Kujto Allahun, o nënë!
dhe mos e hidhëro, të lutem, mos!
O nënë, kujtoje ditën kur të dalësh për të dhënë llogari!
Kujtoje zjarrin e xhehenemit, mëkatarët aty përfundojnë, oj nënë!
Unë këtë ty s’ta dëshiroj.
Mirë nënë...
Ti vendose që unë të mbetem e gjallë?
të lutem, më mbështjell mirë!
sepse jashtë bën ftoftë...
ohhhhh nënë!
Të lutem, ndal dhe një herë mendo!
Përse nuk më dëgjon?
nga zemra, nënë, po të flas,
sepse jam e vogël dhe fjalët nuk mund t’i shqiptoj.
Nuk të vret vaji im, o nënë?
Nënë!
ti nuk ke as një pikë lot në sy!
Allahu të udhëzoftë, nënë!
Mos më le, të lutem, mos!
përse po largohesh e në këtë vend të vetëm po më lë?
Kthehu, nënë, jam fëmija yt!
jam pjesë e trupit tënd,
ti më linde o nënë, përse je kaq e pashpirt?!
Mirë, vazhdo jetën tënde dhe lumturinë që ti kërkon,
me aventurat e tua!
Mua Allahu do të më ndihmojë, Ai është Zoti ynë,
dhe prej Tij unë pres ndihmë!
Por një gjë mos e harro nënë,
se vdekja do të vij, në varr do të shkosh
E shumë vuajtje do t’i përjetosh,
shumë shpejt lumturitë e kësaj bote do t’i harrosh!
Dhe Ditën e Gjykimit kur do të dalësh, ti nënë para Allahut.
E përulur ti do të jesh nga ky mëkat që bëre,
dhe të tjerët që janë pa numër.
Allahu çoftë mëshirë mbi ty!
Nënë, prapë se prapë unë jam fëmija yt,
të keqen s’ta dëshiroj,
dhe në zjarr të xhehenemit s’kam dëshirë të të shoh.
Allahu të faltë dhe në rrugë të drejtë të udhëzoftë...!


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Amnezia

>> Monday, June 08, 2009


ai ecte kot në periferitë e qytetit

duke mos mundur të ngritej tek yjet

dëshironte që yjet t’i ulte në baltë

duke menduar shumë

kishte harruar mendjen

në tregun e qytetit kishte blerë kos e kajmak

dhe ishte bërë nevrik që shitësit e kishin lavdëruar qumështin

meqë nuk e donte rrushin

e pinte lëngun e tij edhe kur nuk i pihej

duke menduar për të djeshmen dhe të nesërmen

kishte humbur të sotmen e tij

ai ecte në periferitë e qytetit

duke menduar se vetë është qendra

në fakt, ai vetëm në periferi mund të dukej i rëndësishëm

ai ishte prekur nga amnezia e ksobotëshme

prandaj mendonte gjithë kohën veç për sëmundjet e zemrës

se vetë zemrën e kishte harruar


Fatmir MUJA


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Pres një thirrje

>> Sunday, June 07, 2009


Pres një thirrje ta mbajë besën
Nuk e humb për asnjë qast shpresën
Zemrën malë do bëj atë ditë
Zot i Madhi duam dritë
Na ndero me mirësitë

Pres një thirrje, një kushtrim
E të hidhem në fluturim
Të bërtas me gjithë furinë
Dëshminë për këtë Dinë


Argjend XHELILI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Te jesh fetare


Të jesh një fetare sot ka përgjegjësi

e dalluar në mesin aty ku rri.

Ti je një llaf për të shumtët,

muhabet i gjerë,

një botë për çudi, dukesh për të tjerë!


Por ty oj motër,

mos të vij keq,

ti je një flori por s’e din për këtë.

Në mesin e tyre ti je më e shtrenjta,

jeta jote është një grumbull që ka veç të vërteta.


Ti je mis i bukur ndër ata, por s’e kuptojnë,

mrekullinë e jetës tënde,

dot s’e zbulojnëpor thellë brenda tyre je shumë e veçuar,

diçka shumë të lartë të bën të dalluar! Pse?! Pse?! Pse?!

pse – të nuk kanë fund për ta

mendja u rri e mbyllur

nuk e dinë se për Allah...


Allahu është përgjigje,

për jetën e krenuar

që ke zgjedh oj motër,

ti e nderuar.


Ti do jesh temë, për jetë, për njerëzi,
por kujto se je krenare

e mbushur plot mirësi...


Albulena BAJRAMI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Ti je kandil ndriçues!

>> Friday, June 05, 2009


Në errësirën e kësaj nate,
Në trishtimin e kësaj stuhie,
Më erdhe në mendje si bar shërues,
E ndriçove si kandil vezullues.
Gjithçka shkatërrohej,
Çdo gjë toka po përbin,
Unë frikohesha, ngase isha vetë,
Nuk e dija se e kam shokun më të mirë në jetë!
Çdo gjë që kisha u shndërrua në baltë e hi,
E vetmja gjë që më kishte mbetur ishe ti!
Të mora në krahëror e të shtrëngova fort,
Ti je libri më i këndshëm në këtë botë!
Hapa kopertinat, gati u verbova,
Nga drita që lëshoje ti,
Të të mbaja në duar,
Për mua ishte mrekulli!
Fillova të të lexoj atë që shkruante në faqet tua,
Nuk e di si, por frika prej meje u largua!
Ankthi im u shndërrua në gëzim,
Në mua më nuk ekzistonte fjala frikë, pikëllim e trishtim!
E si të frikohesha, vallë?
Me Kur'an në krahëror shtrënguar?!!!
Ku t'i gjej ato fjalë, vallë?
E atë kënaqësi për ta shpjeguar,
Ku, vallë?


Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Gjykimi më i përsosur

>> Wednesday, June 03, 2009


Kur t’kaluarës
ia mbylla derën
Një ditë
kur rrezet ndalen
kur zëri bilbilit shterret
kur pemët thahen nga rrënja
kur toka çahet pa ujë
kur kodrat do të rrafshohen
kur malet digjen e shkatrrohen
kur vullkanet trazohen
kur hëna
natën nuk ndriçon
kur nëna
nga fëmiu i vet vajton
kur I rritet vlera
fjalës së komplotit
kur syri pikon
gjak në vend të lotit
kur lulet do të vdesin
që pranverën mos të presin
kur ga tabloja
shkronjat fshihen
kur gënjeshtrat
me hakun përzihen
kur gjithçka do të tretet
kur më as faqja e tokës
zdo të mbetet
atëherë
fillon gjykimi më I përsosur
për veprat në botën e përllosur.


Adnan AMETI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Pse më fajësoni?!!!

>> Tuesday, June 02, 2009


"Gjithë shoqet e tua u fejuan",
Kështu më thonë mbushur me mllef,
Largohen pa më dhënë selam,
Si një të marrë, vetëm më lënë!
Vetëm, e mërzitur,
Filloj të mendohem,
Dua të shpreh ndjenjat e mia,
Por kujt t'i drejtohem?!
Kujt t'i flas, vallë, për ndjenjat e mia,
Kur njeri pa ndjenja më pandehin?!!!
Pse botën e një femre,
Askush s'e kupton?
Si mund të jem pa ndjenja,
Kur Zoti me ndjenja më krijoi!
Kur gjysmën e zemrës sime e la të zbrazët,
Që tjetër kush ta plotësojë!
E pse nuk më kuptojnë,
Se në zemër e zbrazët jam!
Dua gjysmën tjetër ta plotësoj!
Por kujt, vallë, t'ia dhuroj?
Thonë se të vendosësh është një gjë e lehtë,
Sikur të afrohesh te stacioni e të marrësh një biletë.
Është shumë e vërtetë se në stacion merr biletë,
Por në këtë rast,
Bileta më duhet për një rrugë të gjatë,
Që ne i themi jetë!
E nëse biletën e marr gabim,
Sa i tmerrshëm do të jetë ai udhëtim,
A të vazhdoj, a të stagnoj?
Çfarë të bëj e si të veproj?
Dhembjet që zemrën ma ngushtojnë
Mërzitë që shpirtin në grimca ma copëtojnë,
Sytë që nga pikëllimi më lotojnë,
A nuk janë dëshmi që vetminë time e argumentojnë?
Në detin e dashurisë,
S'mund të zhytem në thellësi,
Ngase mund të fundosem,
Pa e kuptuar njeri...
Por, ndoshta kjo fundosje
Është më e mirë se vetmia!
Jo rastësisht nga dashuria,
U krijua tërë njerëzia!
Në perlat e dashurisë,
Një ditë sytë e mi do të shkëlqejnë,
E atëherë nuk do të më fajësojnë,

Arsye s'do të kenë!

Sadete SULIMANI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

JETË E AMSHIMIT

>> Monday, June 01, 2009


O ju njerëz,
Mos më gjykoni
Se jam udhëtar i humbur
Në rrugëtimin tim të shenjtë...

Gjatë jetës sime në rrugëtim
Nëpër shtigjet e mia të filluara
Nga Kur’ani në shpirt ditë e natë
S’më largojnë dot as xhinët as demonët!

O, jetë e amshimit,
Në lutjet e mia
Sall në ty mendoj
Çdo ditë e natë...

O, jetë e amshimit,
Si det’ i trazuar
Je në shpirtin tim
Je në mua
.....................përjetësisht!


Xheladin HAMZA


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

E bukur


Moj zeshkane sytë jeshil
E me buzë si qershi
Ishe më e mira për djalin moj
E nuk je e tija më
Je e bukur po si zanë
E me zemër po si mal
Sa e bukur je me vello të bardhë
Djali para s’mund të’ dal

Hevzi ZEQIRI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Duhani


ndalesh e mendon
mendon se mediton
se si Zoti t’i dha të gjitha këto të mira
E nuk din t’i shfrytëzosh

kur Ai të dha mendjen
dhe bukurinë njerëzore
shtat të gjatë e të zhvilluar
me plot punëtor të palodhshëm
Vazhdimisht duke punuar

trilion reaksione zhvillohen në tru
askush nuk i ndal pos urdhrit të Tij
por që shkaktar i dobësimit të tyre
Është prapë i varfëri njeri

Nuk punon ditën por mundohet natën.
lodhet rraskapitet pas diturisë
e kurorëzimi i saj gjithmonë i mungon
Me duhan atë e mbulon

Kurrë nuk ka qenë i mirë
E si mund të jetë për ty
të pengojnë të gjithë
e harron atë që e di
E përbuz atë që e njeh.
Nga duhani!
Nga mungesa e asaj
Që afër nuk e ke.
Një cigare të shkretën
Fytin ta ngrohësh e
Kinse të qetësohesh.

Hevzi ZEQIRI


Share/Save/Bookmark Lexoje te plote...

Video rasti:

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP