GAZELI MBI VDEKJEN

Xhelaludin RUMI

Kur kalojë në amshim

Kur tabuti të gjithëve se jam i vdekur tregon

Mos mendoni që për këtë botë

Dhembje më ekziston.

Mos të përlotet askush për mua

Mos të thotë “Është dëmi i madh”

Dëmi është të jesh i shejtanit

Dhe të shkohet atje ku digjet.

Në xhenazen time për ndarjen

Pikëllim të mos mbulon

Se mu atëherë me shpirtin tim

Fati i takimit cicëron.

Kur në varr më lëshojnë

Askush të mos thotë “U zhdukë përgjithmonë”

Nga se shoqërisë së xhennetlinjëve

Varri – është vetëm paravan që ekziston.

Kur e sheh se në varr më lëshojnë

Konsidero se atëherë në qiell më ngritin

Po në qiell Dielli e Hëna

Athua më pakë ndriçojnë?

Njeriu mendon: vdekja është muzgu

Varri burgut i ngjanë

E në të vërtetë, aty bëhet

Lindja e mëngjesit të Ri.

Cila farë nuk mbinë

Kur toka atë e pranon

Po si në ringjallje

Shpirtin dyshimi të ma mundon

Nga bunari kofa nxirret

Plotë e mbytur e nuk e mundon

Shpirti i Jusufit nga kjo nuk qanë

Gjersa trupi me gropën lufton.

Kur e mbyllë një dalje

Atëherë tjetra hapet vetë

Mu për atë për vdekjen time

Asnjë fjalë pikëllimi të mos ketë.

Shqiperoi: Xheladin HAMZA