E Përhënura Baticë

Vdekje e trishtuar
Kur s’ke kujt ia lësh as rrobat
Një mijë biseda,
Një mijë vuajtje,
Një mijë milje udhëtime,
Të mos mjaftojnë të gjesh një strehë
Mizore të zgjohesh një frymë para vdekjes
As ëndrrën s’mund ta rrëfesh
Pezmi s’është qaramanì,
Por buka që shtrohet me plotmendje,
Në shtëpinë e re të epokës
Mund të bisedosh me një kalë,
Kalorës i skamur,
Qenit t’i besosh
Ç’sekret mund t’i thuash një makine,
Telefoni
Të qash kohën,
S’është qaramanì

Vehap KOLA