Fjalët e të lënduarit

Edhe kështu më lë vetëm në tokë të zezë,
Që tërë jetën të më lësh mua pa shpresë,
Nga fatkeqësia e paparë ,
Kurrë loti për të mos m’u tharë,
E këtë jetë mos ta kem të mbarë.

Fytyrën tënde të bukur me sytë e zi,
E kam në mendje edhe tani,
Që kur dilnim në park për të parë,
Mjellma të bardha e kënaqësi n’behar.
Për çift të tillë a thotë kush, vallë?

Nënë e grua që s’ sheh më syri,
S’ të thuhet tjetër, pos që je hyri,
Dashurinë që e kisha për ty,
E shihje ashiqare,
Egoist asnjëri s’ishim fare.
Ike, shkove, më le si qyqar...

Jeta e tokës qenka plot mërzi,
Sidomos që pa gruan jam tani,
Më ndihmo, o Zot, që ta përballoj,
Këtë dhimbje që gati më sfidoi,
Dhe më bën që të Të përkujtoj!

Grua e imja që m’i le një varg jetimë,
Kurrë s’ ia fali armikut tim,
E më prit mua n’Xhennet,
Të vij atje e kam ndërmend...
E të jetojmë së bashku përjetë!

Zoti im, sabër më jep,
Që t’i rris jetimët lehtë,
Jetën e vdekjen ma bën t’begatë,
Punët me imanin t’i kem rehat,
E gruan ta takoj nuse me duvak!!!

AMIN!


Hevzi ZEQIRI