Vulë e pashlyer e identitetit tim

Nëpër kohë të poshtëruar
Si nga qielli të jenë mallkuar
Sa lindin dhe perëndojnë
Lënë ca gjurmë edhe mbarojnë
Bota i harron, kalojnë në hiç
Si përmendin miq, armiq...

Kur krisën pushkë, u ndizën zjarre
U derdhën gjaqe, u hapën varre
N’mote t’liga e n’shtrëngata
Rrënjë të forta gjithmonë pata

Isha rilindas, isha çlirimtar
Mjeshtër i pendës edhe ushtar
Kam qenë kaçak, si uragan
Të kem emër, t’kem vatan
Isha dikur edhe sulltan
Se nderi im n’atë zeman
Më ngriti lart dhe ky Iman
Mbeti i shkruar emri im
Burrë i çmuar edhe trim

Dhe ai themeli ynë i gjerë
S’na u lëkund, jo asnjëherë
Një pend, një pushkë edhe një nderë
Po kështu do t’jetë përherë

E pata vëlla nga ky atdhe
Se ky Iman edhe kjo fe
Frymë vëllazërie di të mbjellë
Dhe gjithmonë na ka sjellë
Unitet - për krenari
Veç të kem një herë liri...

Vulë në qenie - Shqiptaria
Na bashkon më shumë ndasia
Plisi, Besa, Fisnikëria
Shndrit fytyrë, nga modestia

Po në çdo mot edhe çdo stinë
Besa e Zotit të na prinë
S’e harrojmë kurrë porosinë
N’zemër fenë dhe kombësinë
Se kohë e mbarë do t’arrinë
Urë çeliku, mbi greminë


Blerim HALILI