Pikëllim

U ndjeva e pikëlluar
Në këtë vend të huaj
Për ta larguar këtë mërzi,
Dola tek parku që të rri.

Sa shumë njerëz aty kishte,
Vendi i mbushur shumë ishte
Në një anë pleqtë kuvendonin,
Nga ana tjetër rinia jehonin.

Pyetje të shumta në kokën time,
Mendime të thella që s'kanë mbarim.
Para meje shfaqet një fëmijë,
Që qan e e kërkon prindin.

E shikoj, e e shikoj,
Lotët e tij s'munda t'i duroj,
Sapo desha t'i ndihmoj,
Erdhi prindi i tij,
Gjë që më ndaloj...

Fëmija kërkonte diçka,
Pyetesha se vallë çka i ka humbur,
Mendova se qaforja e tij,
Por ky ishte vetëm mendimi im.

Misteri i përgjigjes mua po më vret,
Çfarë kërkon ky fëmijë,
E s'mundet me gjet...!?

Gjurmonin me prindin
Në kopshtin e gjelbëruar,
Kur pashë prindi i tij,
Po vinte me një gjë në duar!

Çfarë ishte ajo?
A ishte qafore; dua ta shoh!
Gjëja që ata kishin kërkuar,
Ishte aparati i fëmijës,
Që e përdorte për të dëgjuar!

Sadete SULIMANI