Shkon...!

Kohët, mirë a keq jetohen, shkojnë...
Mos mendo se kjo rrugë shkon në amshim!
Vjen një ditë e çelësi s’e çelë drynin!
Çka ka mbet brenda, vyshket e shkon...
Një ditë e kupton se çdo gjë është e kotë!
Njeriu nga njerëzishmëria e tij turpërohet, shkon...
Qielli i rëndohet në krahërorin e tij!
Çka ka gjetur, nga të gjithë bezdiset, shkon...,
në një vend të përjetimit që s’kthehet!
Çdo njeri nga një ëndërr zgjohet, e shkon...
Një ditë kalon e shpresat vyshken, paqare!
Ata që duan e duhen, mashtrohen, shkojnë...
E kuptojnë çdo të vërtetë në momentin e fundit!
Dhe, një thikë në gjoks hyn..., e shkon...!

Nga gjuha turke

Semra HALILI