Më thuaj!

Shikon, lexon
E nuk flet.
Më duket ishe diku më parë,
Më thuaj rri në karar,
Më thuaj,
Pse humb diturinë
Duke solloitur si i huaj,
Më thuaj pse humb veten,
Pse le diturinë të ta mbulojë pluhuri
Në mendjen tënde,
Ringjallu në mendje dhe fillo,
Shprehe atë pasuri që posedon,
Më thuaj ende don të rrish në karar?
Të gjithë thonë se heshtja është ar për...
Por jo për ata që janë akil.
Frigë, ankth,
Emocione-ndien edhe për një fjalë,
Fjalë që nxjerr nga goja,
Apo duke e artikuluar në proceset e shpejta
Edhe një fonem të vetme.
Më thuaj,
Kumbise kokën dhe fillo,
Fillo të mendosh për këtë
Mu përgjigj:
Dituria është ar,
Po nëse nuk e përpunojmë, asaj i humb vlera.
Vallë, këtë që di ti për kur po e ruan?
O ti njeri që Allahu ta dha diturinë,
Konsumo nga ai ushqim frytdhënës,
Gabim e kisha që në fillim po them me vete,
Duke lexuar këtë poezi që më fishkëlleu thellë,
Në trurin tim si një sirenë.
Sirenë më të embël nuk kisha dëgjuar,
Në gjithë jetën time që kur linda.
Më përshpëriti fort sa më fryu në fytyrë,
Për të më zgjuar nga gjumi i trubulluar,
Nga pluhuri që ma mbuloi mendjen.
Kjo dritë që shoh po më ndrit syrin,
Nga malli që paska për të...

Ilir SALII