Familja e shëndoshë – garancë e së ardhmes

Një fije drite, e can një llumë me errësirë

I jep pakës jëtë, i jep pakës gjallëri

E ai llum errësire, fillon me u ndriçu

Nga ajo pak dritë e vogël shumë me përfitu

Pastrohem, pastrohem errësira thërret

Eja o drit në mua ajo bërtita

Më shih se si jam zhytur, e asesi me u pastru

Sjam më si më parë, me shkëlqyer e me ndriçu

Errësira mua më ka robëru, ndihmë jam unë duke kërku

Nga zërat veshët po më çahen,

E nga trishtimi zemra po më boçet

Dridhem jo nuk kam aspak forcë, jam e mbushur e gjitha sëklet

Fryma më rëndohet e gjoksi më çahet

Një gur në zemër më eshtë rëndu

E copat e thyera të tij, lëng në trupin tim janë shëndrru

Nganjëhër ndihem se fluturoj, e nganjëher se jamë e harruar

Se s'kam nevojë për askënd të mendoj

E zërat, zërat ende në veshë më ushtojnë

Nga unë kërkojnë që të shpëtojnë.

Kush janë këto zëra që veshët mi çajnë

Pse s'më lënë të qetë, pse nga unë nuk shkojnë

Por jo fajin se keni ju

Guri brenda në zemër është shumë duke më rëndu

Më bën gjithcka për me harru përgjegjësitë e mia me i mohu

E një zë pra po me thërret

Nënë, nënë, ku po shkon si mund të na lësh vetë

Ky zë, me këtë emër kujt është duke iu drejtu

Mos jam në ëndërr, apo jam duke gabu

Sikur nga ky zë buron një nur, e gurin mbenda don me e shkatrru

Sikur nga ky zë vjen një val, e më bën gjaku me më vlu

Mundohem, e më në fund ja ku po arrij

Të heq gurin të hëq këtë llum të zi

E me vrrull lotët më shpërthejnë,

Klith, çirrem, bërtas e sikur, e sikur

Me të gjitha këto mundohem ti kthej ato që humba

Mundohem t'i pranoj ato zëra e ato rreze të njoma

Që ishin pjesë e unit tim

Mundohem ti kujtoj ato, e të kthehem në pakthim

E shaj, me piskamën më të madhe

Pluhurin e bardhë që ka hy në mu

Kërkoj dëmshpërblim për gjithcka që më ka shkaktu

Pata yjet në prehrin tim, pata diellin që më jepte shkëlqim

Po tani ku jan i humba, i treta në pafundësi

Ju lutem kthehuni ju përgjërohem, nuk jam më ai njeri

Më falni ju lutem falje nga zemra kërkoj

Më falni për dhembjen që ju shkaktova

Edhe pse vetë e humbur, t'ju bëj të tillë edhe juve tentova

Por jo, jo unë nuk e meritoj një falje të tillë

Nuk meritoj të quhem nënëe t'i përqafoj yjëzit e mi

Si nuk dëgjova, si u humba e u treta

Si lejova veten time në këtë gjendje me e pru

Ndihmomëni ju lutem familjen time jam duke shkatërru

E një fllad i lehtë prapë shpresë më jep

Se do të jem e falur, se do të jem hënë

Me diellin pran, dhe me yjëzit e vet.

Kaltrina Neziri, Kumanovë