FJALËT LINDËN TË ÇELIKTA

Xheladin HAMZA

Guximi dhe trimëria

Ka kohë që kanë rënë në gjumë

Ëndrra të pakëndshme i përqafuan

Në heshtje...

Shkuma mbi Ibrin qanë

Me zërin e një fëmiu të vogël

Të mbetur jetim

Përzihej me britmën e një qyteti plak

Që e pa se drita e diellit për te u fsheh

Koha aty u ndalë për pushim

E nata rënkon mbi brigjet e tij...

Nga malli e nostalgjia për fluturim

Shqiponja dykrerëshe vrullshëm u zgjua

Lindën fjalë të çelikta në vete

Nuk ka ndarje të Kosovës asnjë pëllëmbë!

Nga horizonti i nëntë i nëntokës

U gdhendën shkronja të arta

Edhe mbi shkëmbinjtë

Të Mitrovicës, Zveçanit, Zubin Potokut

E të Loposaviqit

PAVARËSIA E KOSOVËS!