ETJA E PANGOPUR

Jehona Perquku , Vushtrri

.........etja e kaploi,

durimin e përpiu lumi,

lum që pandërprerë vërshoi,

që nuk i shihej fundi.

Pasion dhe epsh e vërbuan

ecja nëpër modernitet

tërë qenien ia përshkuan

edhe nëse i tëri po tretet.

vetëm i varfër mos t'mbetet.

Zemra gjak pikon nga malli,

endej sikur toka po e përkund,

në mëkate, të imëta si zalli,

rrugë që e dergoi pa fund.

,,Eh,...., po tani ku jam?

Pse po humbas dhe rënkoj?

Po kjo nuk është jeta ime!

Luftova vallë për këtë sketërr të zi!

Të mbetem i vetëm e në mjerim!

Ku i lashë të dashurit e mi?

Gruaja që të më jap përqafim,

zëri i ëmbel i fëmijëve,

që do i mbuloja puthje e gëzim”

,,Kur do t'i jap fund sprovimeve?

Kush do ma falë portën e gabimeve?”

,,Erdhi vdekja pa sëmudje,

Të urrej Mërgim i mallkuar,

A do ta gjej prehjen me lutje,

O ZOT më ndihmo qofsh i bekuar”