Diell

E kam pritur gjatëkohë diellin
Majash të kredhura në qiej të mrrolët dhjetori
Me vetulla të thinjura reshë
E kam ruajtur fshehjen e tij të gjatë
Me sy të kuq vullkanesh

Kam kënduar këngën e hirtë të muzgut
Me tinguj të ngjirur jehonash
Të trokut të kohës mbi tokën e etërve

E sëmurë nga nanizmi
Nata, nuk e mban dot ëndrrën time
Në barkun e saj të enjtur
Nga eshtrat e triumfeve tanë të mitur

Një varrezë shenjtorësh martirë
Tempull i liturgjisë së heshtjes
E vetme, ka çelur sytë të shohë kthimin e diellit

Në luginën e përgjumjes
Lëngon i çshenjtëruar
I dehur nga avujt e lëkurës së tij
Qyteti
Ta shohë i fundit diellin

Vehap KOLA