Si ajo...

>> Tuesday, November 03, 2009



Kur rreze drite mbulojnë gjithësinë’
Dhe yjet duket sikur nuk janë më;
Ti mendon se befas trajta jote po del në tjetër,
Me ngulm, si përpjetës, ngjet shtigjeve të ardhmërisë

Ëndrrës së shkruar me vegime e mbresa,
Ndërsa pret të vijë, të shfaqet;
Një ndjenjë që vjen e ikën prapë, po, është,
Që me shpresa më tepër, se me to kënaqet.

Me një zell të gjallë, si bubullimë, që godet e s’ndalet dot,
E në terr të vdekur, kur sytë ngjiten murit, se nuk vlejnë më;
Si pejsazhe, të enjtur, dragojtë rrinë dhe vështrojnë,
Se me zemër, më shumë se me zjarr, pikturat po verbojnë.

Fitim ILAZI

0 Komentet:

Post a Comment

Video rasti:

  © Blogger template Simple n' Sweet by Ourblogtemplates.com 2009

Back to TOP