Një histori shoqërie

Besnik JAHA

U tha u përfol, asgjë nuk ndodhi

Pritëm, shikuam, dikush filloi

Të shtangur kur e zeza dorën mbi ne hodhi

Disa mendonin se na këshilloi

Pas pak, pas shpine, për ne u përfol

Menduam, gjykuam, askush s’kundërshtoi

Vendimin e morën si të ishin mongol

Mendja nuk kërkonte, vendimin kuptoi

Heshti, qau, shokët i kërkonte

Buzëvarur, shpirtëthyer, në brengë zemra ishte

Në takim për fund, shokët përqafonte

Vetëm lot e vaj, në atë ditë kishte

Seç ma lagu faqen, loti shokut tim

S’më dëgjoi zemra, dhe ajo lotoi

E gjithë shoqëria, mbetet veç kujtim

Dhe këtë histori një shok ma tregoi