Fjalët e tij

Hevzi ZEQIRI

U nisa detit me valë,

Për Zotin tim.

U nisa rrugës pa kthim,

Në vendin tim t’arrij.

Atje ku bien vëllezërit e mi;

Atje ku për çdo ditë,

Vajton i shkreti fëmi.

... ... ...

Prisja dallgët e larta,

Ja, erdhi bisha-njeri.

Barot dhe flakë vetjake,

Më shkoi mbi kokë.

Thash se mbeta në valët e detit

Për jetë e mot.

... ... ...

Çfarë më gjeti mua,

Që n’vend s’arrita!

Fytyrat vocërrake të fëmijëve bujarë,

N’mendje mu vërtitën.

... ... ...

Do t’doja t’shkoja unë,

Por shkoi fatlumi, vëllau im.

Çfarë ke o vëlla që s’lëviz?

A mos vallë je pishman!?

Ah, ah sikur të isha në vendin tënd.

... ... ...

Nga pas më ecën zëri i tij...

... zëri i tij:

“Çfarë ke që e ul kokën,

I shtrenjti vëllau im!?

Në mos isha unë,

Do të ishe ti.

A nuk do të ishe i lumtur!?

Unë jam nëpër qiej,

Po më bartin engjëjt.

I lyer me gjak,

Do ta takoj Zotin tim.

Ktheje kokën vëlla,

Në shtëpinë time qiell.

Në trupin tim të përgjakur,

Këtu nis liria.

Në mos qoftë Islami,

Më i ngrohtë se dielli,

S’kanë pse i duhen piklat e gjakut tim.