Pejgamberi im - II

Shumë vështërsi pate ti shpirt i ndritur

E shumë vështërsi të erdhën papritur

Qysh se u rrite i varfër e jetim

Zemra jote e dashur nuk gjeti gëzim

Ti punove, udhëtove, mendove

Ti ndihmove, mëshirove, udhëzove

Meditove shumë qartë edhe zgjuar

I vetmuar Zotin duke adhuruar

Në shpellë i vetëm, mbyllur e vetmuar

Në thellësi nga shirku i trishtuar

Nga frika e madhe ndaj Zotit që pat

Më pas në jetë i solli shumë fat

E një natë në shpellë duke qëndruar

Shfaqet Xhibrili i thotë për t’lexuar

Të lexojë në emër të Zotit Fisnik

Se nga sot u spalle Pejgamber besnik

Lexo në emrin e Zotit që krijon

Meleku Xhibril ngadalë i kumton

Lexo Muhamed o ti i dërguar

Si profet nga Zoti je i obliguar

Nuk di të lexojë Muhamedi tha

Xhibrili e shtrëngoi e dërgesën i dha

Lexo për së treti ky melek shqiptoi

Muhamedi shkresën aq mire e lexoi

I trembur shumë nga ngjarja që ndodhi

Tek shtrati i tij veten lodhur hodhi

Zgjohu i mbuluar kumtesa vazhdoi

Së cilës kumtesë Hatixheja i besoi

I frikësuar shumë Muhamedi ishte

Të thërras n’islam këtë plan e kishte

Por kë ta thërras me vete mendohej

A do t’më besojnë po ashtu frikësohej

Nga familja nisi kumtesën fisniku

Më pas tek shoqëria vazhdoi besniku

Shumë pak në fillim atij i besuan

Lloj-lloj pengesash në jetë i afruan

Muhamedi foli, tha e kumtoi

Ai zëshëm fjalën e Zotit shqiptoi

Atij i besoi ai që kishte mendje

E nuk e vazhdoi jetën në hamendje

(Për nder të ditëlindjes së Muhamedit a.s.)‏

Besnik F. JAHA