E vërteta e hidhur

Besnik F.Jaha

Si fije bari e tharë sot është bërë kjo jetë

Më nuk po shkruhet si dikur në fletë

Sot është bërë jeta si një shërbëtore

Nuk shihet gjëkundi fëmij dorëpërdore

Si ushqim bagëtish jeta na është sot

Kjo që po ndodh sot s’ka ndodh’ asnjë mot

Sot jeta është shtrirë në rrugë shumë dytësore

Çdokush mendon se është një shërbëtore

E presim çdo ditë, një zë të thërras

Të thërras ky gërmaz gjersa të pëlcas

Le të thërras fuqishëm tjerët ta dëgjojnë

Se një jetë të tillë po na imponojnë

S’duroj dot i heshtur, do të flas përçart

S’njoh kulturë mbi tokë e nuk njoh as art

Këtë edukim kjo kohë ma dhuroi

Për një jetë të tillë kështu më kuroi

E jeta sot është bërë si fije bari e tharë

S’shihet dot me sy bujku më në arë

Ai sot për s(m)ot rri i shtrirë drejt diellit

Të mirat e dikurshme ia kërkon qiellit

Se kush e mësoi kështu këtë njeri

S’kam parë me sy një të tillë çudi

Pos në këtë vend ku vlera maskohet

E tretet, fshihet e kurrë nuk vlerësohet

E humbet nën dhe, se nga kush nuk dihet

Rrugës shetis mos e shoh, por kot as që shihet

S’e di se ku fshihet e mbetet pa dalë

Nuk të dëgjojnë veshët më një të mirë fjalë

Vlera sot tek ne si duket nuk njihet

Shenja pozitive të keqesi i vihet

Nuk dallohet kështu, o shokë të mi vlera

Nëse bënë fushatën vetëm me postera

Vlera nuk është vetëm fjalë pa masë

E as qokollata të shpërndarë me thasë

As nuk është vlerë, fjalim e premtime

E as, po ashtu, vendim pa mendime

Vlera o miq ka tjetër definim

Ajo është larg, aq larg, nga ky konstatim

E këtë konstatim mbi vlerat sot e vendosën

Prandaj tru e jetë aq shumë na i trullosen

E unë që vazhdimisht për këtë po shkruaj

Po jam nga ata që për drejtësinë vuaj

Nuk luajmë me fjalë e as me jetë njeriu

Jam për familjen si për kopenë bariu

E vlerën më ndryshe se ju e kuptoj

Vlerën e vlerësoj dhe shumë e çmoj

Për armikën e saj, pra për antivlerën

Gjithëherë e mbaj me dry e të mbyllur derën

Nuk e njoh e s’i flas kurrën e kurrës

Do ta shkrija më dëshirë në flakën e furrës

Do ta tretja po të mundja me aq shumë dëshirë

Ky për mua do të ishte shpërblimi më i mirë

Më falni që u lodha duke u ligjëruar

I tillë jam e kështu gjithënjë kam menduar

Por, dëshirova të flas e t’u shprehem vet’

Se nuk është i mirë ky realitet