Fytyra e idealit tim

Nuk e kisha pritur

Ashtu herët në agim

Asaj dite krejt pranverore

Aq egër të më zgjohej vixhdani im

Mbase pse ishte tepruar

Ndoshta dhe pse kishte arritur fundin në abstragim

Te çdo gjë konkrete atë ditë po ndaloja

Mos gjeja fytyrën e idealit tim

Ndaloja dhe pa e gjetur kurrsesi

E kapërceja me fyerje e zhgënjim

Më lindi idea që ndoshta të mos jetë askund

Të ketë qenë hiçgjë dhe mashtrim

Udhës ndalova të pushoja

Ndonësese largohesha nga i njëjti mision

Të paktën nga gjërat konkrete tashmë kisha hequr dorë

Kisha kuptuar se kërkimi në to ishte veç iluzion

Kërkimi më zë në orë mësimi

Dhe për reaksion shpirti e pa vetëdije

Si barrën dikujt i heq nga dora një nxënësi

Librin që mbante motive Shqipërie

Në çast kuptova ç'kisha pasur atë ditë

Gjeta fillin e atyre ndjenjave pa kuptim

Ka qëlluar ditë e njëjtë krejt e tillë

Si dita kur shqipërinë për ideal e mori shpirti im

Shpejt, si largim nga mëkati, librin ia kthej

Më vjen tjetër interpretim

Ndoshta ndoshta gjithçka ishte shenjë

Se ka nis të celë pranvera e fytyrës së idealit tim

Ilmi REXHEPI