Kujtime hënore

Një hënë e rre ka lindur
Që në fillim rrugëtimin shkëlqen
Gjith ata që e dinë gëzohen sepse
Bashkë me të një vështrim lindë
Për çdo ditë ata shtohen e zgjerohen
Netët zgjaten kurse hëna vazhdon të ndriçojë
Edhe vështrimet nuk kanë për t'u sosur
Ndonëse ajo përëndon e shuhet, por
Por përsëri lindë e nuk vdes
Nuk vdes deri kur të dojë Zoti
Çdo gjë lindë dhe vdes kur të dojë Ai
Hëna dhe vështrimi kanë lindur se ka dashtur Ai
Kush mund ta ndalojë lindjen e hënës
Kush mund ta ndalojë lindjen e vështrimit
Tani janë bërë muaj që po lindin
Nuk janë ngopur së linduri as hëna as vështrimi
Nuk do të ngopen kurrë së linduri
Edhe kur të vdesin, ata përsëri do të lindin
Kësaj radhe një lindje e pavdekshme
Deri në pafundësi…

Metin Hoxha