Paqja e shpirtit tim

Ti buzëqesh si engjëll që praron në paqe e në liri

Përjetësisht na bashkon e madhja dashuri

Ti i rrëmben pullazet,

stuhitë i bën hiI lulëzon shkretëtirat,

i mbush djajtë me dashuri

Të vështroj i lëkundur nga mijëra fantazi

Ti buzëqesh si engjëll e bukur si perri

Kur ecën si xixëllonjë, mu mbushën sytë me yjësi

U shndërrova edhe unë engjëll, duke dashur të bija në sy

Heshtja më burgoste,

ma çonte shpirtin në prangim Dielli u duk se ndaloi,

atë ditë skish perëndim

Rrezet e syve të tu nuk u shlyen gjer në agim

E heshtur qëndron si engjëll

pas bukurisë e mbytur deri në robërim

Në shtëpinë e paqes bashkë me ty doja të banoja

Bota ish e jona e gjithë në harmoni

Me zërin tënd të ëmbël gjatë të kuvendoja

Përjetësisht të qëndroja me ty o dashuri

I zhytur në paqe ajri mbushej me ecjen tënde me ledhati

I zgjoje bulevardet, torturoje zemrat që s’kishin dashuri

I dehje pranverat, dimërat i ktheje në gjelbërim

Në minare matje shtatin, në sytë e tu mbytej qielli me kureshti

Ti buzëqesh si engjëll që praron në paqe e në liri

Sa herë shoh perëndimin, retë e kuqërremta tregojnë buzën tënde me madhështi

Sa herë shoh zambakët e ujit, kujtoj lëkurën tënde në njomësi

Sa herë shoh smeraldin, sytë e tu më shfaqen me simpati

Përjetësisht doja të isha me ty, o engjëll i heshtur në liri

Përveç heshtjes, edhe mallin e zemrës sime zgjodha për ty

Vetëm pamja jote më trondiste e më çonte gjetkë në çmenduri

Dashuria jote do të më treste, shpirti im do të ikte në përjetësi

Ledhatimet e tua do të më digjnin, puthja jote do të më bënte hi

Përzemërsisht të them të dua, o e shtrenjta ime dashuri

Në sekuenca kohe u shfaqe si bleta në lule qershi

Po kaq e freskët si lulefrosë pranë liqenit lëshoje pjalmi

Përnjëherësh më zuri parfumi i trupi tënd si hashashi më çoi në dalldi

Pas teje dua të vij o e mirë, të jetojmë bashkë edhe në përjetësi

Përmes ajrit të kujtimit ike, duke humbur në këtë të mjerë histori

Nuk e di a në qiell prarove, a në botë duke shpërndarë bukuri?

Nuk e di se në kë zemër qëndrove, a në ndonjë varkë në vetmi?

Nuk e di a në flutur u shndërrove, a në dritë për sytë e mi?

Ku je sonte o engjëlli i heshtur, që shpirtin të ma shpërndaje në pafundësi

Muzgu ka rënë bajagi shumë, është derdhur ajri cep më cep qiejve

Marrëzisht e përgjumur bota ka rënë në heshtësi

Të errëta sonte janë dritat e diejve

Yjet e mërzitur paskan rënë të fishkur në agoni

Vështroj me sy lozonjar, vallë tek yjet ke marrë arrati?

Dukesh e shuar o diell i ditës sime, që më mbush me energji

A në gjunjë Zotit je ulur duke u lutur për lumturi?

A je duke pritur tek dera, që të të marrë heroi i shpirtit për mirësi?

A duke fjetur je, porsi rrezet e hënës të lëshuara në liqen me lehtësi?

Eja sonte xhevahiri i zemrës sime, qofsha me ty në lumturi e në paqe,

bashkë dhe në botën e amshimit pranë Allahut në përjetësi

Saimir LLESHI