Unë poet nuk jam

Unë poet nuk jam , që në terrin e natës
Të shkruaj poezitë n’tavolinë të kafes
Sytë më bëhen gjakë nga tymi n’kafene
Që nuk do të mundem nga vetja me I fshehë

Nuk jam poet që me mua t’krenohen
Që për lavdërata strofat t’më rreshtohen
Asgjë nuk e dua që nuk është e imja
E as me gënjeshtra t'më rritet krenaria

Unë nuk jam poet avanturier
Që haptazi ëndrrat në sheh me I nxjerrë
Kur koha kalon në pakthim shumë shpejt
Asnjë nga ne s’e di nesër ç’do ti ngjet

Unë poet nuk jam që rreshtat I rradhitë
Për atë nga goja mëkate që shoshitë
Unë për veten kërkojë vetëm pak qetësi
Nga krijuesi im që vigjilon mbi gjithësi

Unë poet nuk jam I famshëm për tu bërë
Që dikush për mua t’jep paranë e fundit
Nuk po ik nga njerëzit, por vend po kërkoj
Që nqetësi All-llahun n’sexhde ta lartësoj.

Përkthyer nga boshnjakishtja
Adnan Ameti - Kumanovë