Gjaku i penës

A thua e di bota e njerëzia
Për Muhammedin dhe fjalët e tija
Për urtësitë që na ka lanun
Kurr mos mbetshin pa u thanun
Kurr mos mbetshin me u harrue
T'mdhajat fjalë që janë shkrue
Nëpër fletë e nëpër zemëra
Njerëz me nam e njerëz me emra
T'mdhajat fjalë që i kan shkrue
Gjith'herë botës mi dëftue
Mos me lanun kurr n'errësinë
Botn'e mjerë dhe njerëzinë
Gjith me dritë me i ndritue
Kurr ma f'tyrat mu terrue
Kurr ma v'llaznit mu idhnue
Kurr ma foshnjet mu varrue
As të gjallët mu robënue
As të vdekmit mu harrue
Se nga ta na mësim kena
Përmi dhe sa gjall të jena
Përmi dhe sa të jetojmë
Ata kurr mos ti harrojmë
Si u treten u harruen
Lan gjith q'kishin edhe shkuen
Me familje me të tana
La mi dhe gjith q'pati nana
Edhe shkoi u tret në varr
Pra kujtonje o të marrë
Se dhe ju kur të vijë dita
Do të thoni nuk të prita
Porse vonë në mend u bie
Pra vdisni si u ka hije
Pra o njerëz që mend keni
Kujtoni varrin gjall sa jeni
Se k'shtu tha ai i dërguar
Zoti i Madh e past bekuar...

Argjend XHELILI