JETA MË IKU OR MIK

Në mesnatën e qetë sytë e mi
Të zhytura në kafkën time
Si dy detëra të ndara njëri nga tjetri
Veçmas përkëdhelin fytyrën tënde
..................e shpirti më gjëmon or mik!

Nga jashtë dëgjohen tingujt e gjetheve
Që dikur në pranverën e hershme
Ishin të njoma si jeta ime fëmijërore
E tani tek shkëputen nga degët e jetës
Që do të kalben në tokë përgjithmonë...

...........Sonte edhe më shumë
Gjethe të lodhura puthin tokën
Ëndrrat përshpejtojnë hapat
Të mos mbesin hije e kaluar
Se e gjithë jeta me ta më iku
.....................dhe mua or mik!

Xheladin HAMZA