Më thirri vala

Më thirri një valë me zë të lartë
Dhe u zhyt , u humb në det
Herë e pashë si fjalë artë
Herë si lypës , herë si mbret
Si su shfaqka veq një qast
Ta godasë me tërë furinë
Ta shpërbëj e ta humbas
E ta tres në të ndjesinë
Pse s'më flet mirë e ngadalë
Të dëgjoj urtësitë
Ta rrethoj epshin si mal
Të mos humbem në kotësitë
Po ti je veq shushuritje
Që po vdes e po harrohesh
Mu qas sysh pra në venitje
Të të humb , të mos më kujtohesh!

Argjend XHELILI