Rritesh...

Është e pamundur të kalosh jetën

E ndonjëherë mundi të mos shkojë huq

Shoqëria të mos dëshproj

E të mos sëmuresh kurrë

Të mos ndjeshë dhimbje e dashuri

Që në familje mos të vdes askush

E ti kurrë të mos gabosh

Pra është e pamundur…

Ky është çmimi I jetës

Dhe nuk ka rëndësi ajo që ndodhë

Por ti ngjarjen si e pranon

Nëse fatkeqsitë I akumulon në vetvete

Do të jetosh si pëllumbi I lënduar

I pa mundur përsëri të fluturoj

Rritesh…

Kur nuk ka zbraztirë në shpresë

As dobësim vullneti dhe humbje besimi

RRitesh…

Kur pranon realitetin

Dhe jeton me vet besim

Rritesh…

Kur e pranon fatin e jetës

Dhe ke vullnet për ta ndryshuar atë

Rritesh…

Kur e ngrit atë që ke lënë pasdore

Dhe krijon atë që e ke para teje

Me vision për ardhmërin tënde

Rritesh…

Në vënien e qëllimeve

Pa vu veshin komenteve negative

Kur me sjelljen tënde jep shembuj

Pa I dhënë rëndësi përqeshjes e zilisë

Kur e përmbush thirrjen tënde

Rritesh…

Kur përforcon karakterin

Dhe lartëson edukatën e diturinë

Rritesh…

Kur paraqet ndjenjat tua

Dhe përballesh me zhveshjen e degëve

Nga dimri I ashpër

Mbledh trëndafilë

Pa e çarë kokën për therrat

Dhe të trasosh rrugën

Në mjegullën e pluhurit të ngritur

Rritesh…
Kur ndjen gacën e zjarrit

Nga dëshirat e rrënuara

Rritesh…

Duke ndihmuar ata që kanë nevoj

Dhe njohton më mire vetveten

Duke I dhënë jetës më tepër

Se sa ty ajo të jep

Rritesh…

Duke përforcuar rrënjët

Në pamundësi largimi

Dhe mbrohesh si shqiponja

Të mos ndalet fluturimi

Të palohesh si fletë

Me shkëlqim si ylli

Kështu pra

Rritesh…!

Adnan AMETI