Sëmundje që nuk shërohet!

Valon ISENI

Plaku i gjorë në shtratë po qëndronte

I përgjumur në ato momente, po rënkonte.

Kur papritmas dera trokiti

Kush je ore, plaku me frikë bërtiti?!

Jam unë vetë Azraili, më lërë që të hyjë

Mos u tmerro por rri i lirë.

Nuk jam gati,plaku psherëtiu

Nuk më intereson, i tha meleku.Sa më shpejt ngrihu.

Kam familje, duhet që të përkujdesem për to

Duke qarë për mua, nuk mund t’i lë ato.

Të jap cfarë të duash

Ar, argjend e stoli

Mjafton mos të më dërgosh në atë varr të zi.

Tashmë meleku vecmë depërtoi

Duke qeshur, atë e përqafoi.

Plaku e pyet

Përse shpirtin ma kërkon?

Meleku ia kthen:

“Kështu Allahu urdhëron.”

Duke qarë e bërtitur

Ishin castet e fundit të tij

S’ka cfarë të bëjë meleku për ty.

Tashmë plaku vec më kishte ndrruar jetë

Ra për toke,ashtu si i ndjerë.

Planin e Tij askush nuk mund ta prishë

Të vdesësh për të, pse ke frikë?!

Tha meleku me habi!

Të shkoi kjo jetë pa u penduar

Me gjëra të kota,kohën duke kaluar.

Nuk e dije se kjo botë ishte kalimtare

Si për ty ashtu edhe për shumë konsiderohej shkatrrimtare.

Shumë gjëra të përditshme

Shejtani ti stoliste

Urdhërat e Allahut,rend me rend i braktisje.

Andaj frymëzohu,o ti që lexon

Se vdekja njeriun papritmas e kaplon.

Ndryshoje jetën duke u përmirsuar

Xhennetin e Allahut për ta fituar.

Ndoshta tani fillojnë hapat e para të tua

Gjurmët e të cilëve nuk kanë të mbaruar.