Ti shpëtimtar i njerëzis

Bardha KQIKU

Ç’shkëlqim I flakt në diellin e zjarrt

Mbushur emocione në zemrën e art

Ç’shi i ftoht në tokën e ngrirë

Mbulon male mbulon qdo hapsirë.

Shëndrit ky Yll shëmbëlltyr

Ndri çon ditën,natës i bëhet pasqyr

Ngjallë vdeksin e gjallë

Ndrydh injorancën e pavlerë.

Ndalon shkatrrimin

Bukurin ia fal ngadhnjimit

Nuk shuhet

Qëndron si pishtar.

Nuk tretet

Mbetet margaritar

Plotëson rrugtimin

Botës ia kthen shkëlqimin.

Besnikria,durimi,butësia

Janë të rrënjosura në zemrën bujare.

Ëmbëlsia,thjeshtësia,nënshtueshmëria

Janë të vulosura në shpirtin e tij të zgjedhur ngadhnjimtar.

(Kushtuar më të dashurit të Lartëmadhëris,

më të zgjedhurit të pejgamberis,

më të çmuarit të gjithë alemis)