Sëmundje që nuk shërohet!

Valon ISENI

Plaku i gjorë në shtratë po qëndronte

I përgjumur në ato momente, po rënkonte.

Kur papritmas dera trokiti

Kush je ore,plaku me frikë bërtiti?!

Jam unë vetë Azraili,më lërë që të hyjë

Mos u tmerro por rri i lirë.

Nuk jam gati,plaku psherëtiu

Nuk më intereson,i tha meleku.Sa më shpejt ngrihu.

Kam familje,duhet që të përkujdesem për to

Duke qarë për mua, nuk mund t’i lë ato.

Të jap cfarë të duash

Ar,argjend e stoli

Mjafton mos të më dërgosh në atë varr të zi.

Tashmë meleku vecmë depërtoi

Duke qeshur,atë e përqafoi.

Plaku e pyet

Përse shpirtin ma kërkon?

Meleku ia kthen:

“Kështu Allahu urdhëron.”

Duke qarë e bërtitur

Ishin castet e fundit të tij

S’ka cfarë të bëjë meleku për ty.

Tashmë plaku vec më kishte ndrruar jetë

Ra për toke,ashtu si i ndjerë.

Planin e Tij askush nuk mund ta prishë

Të vdesësh për të, pse ke frikë?!

Tha meleku me habi!

Të shkoi kjo jetë pa u penduar

Me gjëra të kota,kohën duke kaluar.

Nuk e dije se kjo botë ishte kalimtare

Si për ty ashtu edhe për shumë konsiderohej shkatrrimtare.

Shumë gjëra të përditshme

Shejtani ti stoliste

Urdhërat e Allahut,rend me rend i braktisje.

Andaj frymëzohu,o ti që lexon

Se vdekja njeriun papritmas e kaplon.

Ndryshoje jetën duke u përmirsuar

Xhennetin e Allahut për ta fituar.

Ndoshta tani fillojnë hapat e para të tua

Gjurmët e të cilëve nuk kanë të mbaruar.