Varri im

Albulena BAJRAMI

Mendohem për tokën që po pret,

Çdo gjë e përpin po sikur një det,

Kush fatin sot e ka që ta mbulojë,

Errësira e saj kudo ta rrethojë.

Më bëhet jeta e akullt,

Kur dheun e saj e kujtoj,

A thua sa ditë më kanë mbetur,

Kur nga kjo botë do të shkoj?

Një gropë për trupin tim,

Do bëhet gati, o Zoti im,

Bëje varrin tim për mua të zgjeruar,

Si një kopsht xheneti, të jetë i lulëzuar.

Më prit Tokë, se nuk kam ku të shkoj,

Jetën e berzahut nën ty e pranoj,

Në thellësinë tënde do futem në tërësi,

Më prit se do bashkohem së shpejti unë me ty.

E di që nga njerëzit do harrohem,

E di që prej jush me dhe do mbulohem,

E di që vdekja nuk ka mëshirë,

Por e lus Zotin që unë të mëshirohem.

Imani është shpresa ime,

Që më ngjall jetën time,

Këtu, në varr dhe në ahiret,

Vendi im për mua qoftë veç xhenet!