Marrëzi

Nga fundi i rrugës ,
Deri në fillim ,
Ngado që shkon bëhet krim,
Krim mbi vehten mbi të tjerët ,
A thu humbi marrëzia,
A thua u tret
nën shkëmbinj të bashkuar
që sndahet kurrë,
a thua po e she dritën
që sheh ato që humbën marrëzinë,
a thua dikujt po i kujtohet se ka e ekzistuar diçka,
diçka që është qujtur marrëzi,
mdoshta e kanë harruar ,
por do ju kujtohet nëse pyesin ndokën
që nga mosha është më i vjetër e që e ka njohur marrëzine.
Mund të pyesni nuk ju ndali kush,
Por ta di se kë po e pyetni,
Ta njihni atë që po pyetni a thua vallë ai a e njeh atë!?
Unë do ta kisha pyetur vëtëm ndokënd por nuk po e gjej dot.
Unë po kërkoj por marrëzin,
po e hasi në gjëra ku sduhet të jetë ,
në ulse ku nuk iu është caktuar vendi,
po ta gjeja diku ku do tëa dija se aty e ka vendin,
do të vrapoja e do ta përqafoja me mall,
edhe do ti ulesha pranë e do ti thoja :
më vjen mirë që të gjeta në vendin tënd ,
të lutem mos luj vend se do humbesh,
po të mundja do ja shtrojan me ar nëse nuk lëviz nga vendi i saj,
po të mundja do të ruaja si veten time ,
por marrëzia ndoshta do mbetet vetëm ndokund ,
e ndokund do mbetet karrigeja e saj e zbrazur,
jo vetëm që do të vijë keq që atë karrige tja marrë arroganca.
Marrëzi po të drejtohem ty unë që të dua ,
Ruaje veten se ndokush po të përcjell ,
Mos lër që në ulësen tënde të artë të ulet “mbeturina”
Tui duhesh ta kesh atë ulëse jo arroganca ,
Ruaju mos u humb se ndokush smund të jetoj pa ty...

Ilir SALII