Nga i burgosuri “...”!!!

Hevzi ZEQIRI

Nga prapa shufrave të hekurta ju flet vëllai juaj, o të dashurit e mi.

Gjithmonë keni qenë, jeni dhe do të mbeteni në këtë zemër.

Në zemrën e cila po kalbet në mullinjtë e këtyre të përdalëve e të përdalave.

Në zemrën e cila po qan vetëm për një gjë.

Kur më sollën këtu, në varrin e të gjallëve, nuk isha edhe bash i pafajshëm.

Kisha një faj “shumë të madh” dhe ende më pandehin për fajtor.

Jam, e di shumë mirë se jam i fajshëm. I akuzuar me akuzën: “Ti je mysliman”.

Për këtë faj jam këtu.

Vetëm për një vepër më ndalojnë këta këtu,

vetëm për një vepër.

U them duke i lutur:

“Më jepni vetëm një natë.

Më jepni vetëm pak kohë në ju dhimbset nata.

Më jepni hapësirë, më jepni dritën time që e kërkoj me shekuj.

Mos ma merrni atë që ma ka dhënë Zoti.

Më jepni vetëm një natë, ju lutem o të “pashpirtë”.

Lejoni balli im ta puthë këtë tokë tashmë të njelmët nga lotët e mi,

Ta puth duke e madhëruar Krijuesin tim dhe tuajin.

Por, mbani mend, kurrë, ama bash kurrë nuk ju përgjërohem.

Nuk është kërkesë e madhe.

Vetëm një vepër kërkoj ta bëj.”

Për këtë po më kalbet zemra,

Vetëm për një vepër.

Sa e sa vepra duken të mëdha e janë të vogla.

Sa e sa vepra duken të vogla e janë të mëdha.

Kërkoj,

kërkoj nga bindja ime ta bëj atë,

sepse e kam hak,

e kam pranuar para se të bëhem koc e mish.

E nuk ka akt të bindjes e të mos ketë shumë qëllime të mira.