VDEKJA

Neki MUSLIU

Vdekja,thonë për çdo ditë njeriut,i merë nga një pjes

Në faktë lëshon nga një zog të vetin nga ajo qymez

Shih sa bukur një dijetar, një poet i madhë na mësoi*

Katër elemente, All-llahu i pat lidhur,njeriun tek krijoi!

Një hallk,mori nga toka,nga ki pluhur i lashtë e i thatë

Një tjetër mori nga burimet,nga lagështia që uji e pat

Një hallk i Gjithëdijshmi,e ngjiti nga eteri nga qiejt e lartë

Tjetërn ia dha me shpirtin,or mik...!Më të shtrenjtën dhuratë.

Por pastaj,njeriu rra në konflikt me smundjet e furishme

Toka e fton ç’do dit të kthehet në origjinën e tij të neveritshme

Uji i thotë,kthehu tek ne,o ty shtegtar i rrugëve të çuditshme

Shpirti,i hap rrugën e përjetësis,drejtë një bote të mahnitshme

Këto elemente pra, janë katër zogjë me këmbë të lidhura,

Brenda një kafazi të ndërtuar bukur,por me teke të hidhura

Smundja dhe vdekja vijn për të zgjidhur këta këmbë të prangosura

Sapo të zgjidhen,çdo element zogu,nisin fluturimin drejt botëve të pasosura!