Iftari 30

Kur dielli i afrohet perendimit,
Skuqet qielli e behet se flakë.
Banorët e tokës e presim me mallëngjim,
Ditën tjetër kur ai prap të lind.

Ramazani i këtij viti
E flakëroi të tërin qiell,
Me lamtumirën e tij të përhershme,
Kurrë për të mos u kthyer.
E me urimet për tjetrin që do të vijë,
Na e la një emanet,
Që të bëhemi edhe më të devotshëm
E më shumë t’i bëjmë hizmet.

Zoti ynë na i prano duatë,
E na fal për gjunahet që kemi bërë,
Pos teje nuk ka kush të na falë,
E shpërblim më të madh
Se shpërblimi yt nuk ka.

Hevzi ZEQIRI