Nga KRAHU I SERAFIMIT

PLANKTON

Oh…njerëz mjerimi i thënë
Në gjuhën e kuptueshme
Oh…të pezullt mosmirënjohës
Me alveola të plota
Me ozon të freskët dhe mendjet
Të plota helmesh vetproduktive
Me zemrat boshe prej dashnie
Me venat e plota substancash jeshile
Dhe nervatura boshe kosmike
Me shpirtocite të avulluara
Të lënë mbi këtë kënetëplanet
Të jetoni mjerrëshëm koloni hemoglobine
Të rubinta dhe vetëm kaq

Masën e prerë të shpirtit
E kanë shqyer
Edhe masën e prerë të trupit
Do ta shqyeni dhe ku e di cili krimb
Do ta ngre dollinë mbi eshtrat
Që pëlcasin nga mburrja e krijimit
Të huaj që konsumohet pamëshirshëm.

Fahredin SHEHU